แหล่งโบราณคดีหนองราชวัตร ถูกค้นพบโดยนายวิมล อุบล เจ้าของที่ดิน จากการขุดปรับหน้าดินเพื่อทำการเกษตร ในปี 2546 และได้แจ้งให้องค์การบริหารส่วนตำบลหนองราชวัตรทราบ ทางองค์การบริหารส่วนตำบลหนองราชวัตรจึงได้แจ้งไปยังสำนักศิลปากรที่ 2 สุพรรณบุรี เข้าตรวจสอบและดำเนินการต่าง ๆ ต่อมาจึงได้ตั้งเป็นศูนย์การเรียนรู้ชุมชน แหล่งโบราณคดีหนองราชวัตร เพื่อจัดแสดงโบราณวัตถุที่ขุดพบ เช่น โครงกระดูกมนุษย์โบราณ ชิ้นส่วนกระดูกสัตว์ ขวานหินกะเทาะ ขวานหินขัด กำไลหิน และชิ้นส่วนภาชนะดินเผา

จ. สุพรรณบุรี

ศูนย์การเรียนรู้ผ้าทอพื้นบ้านโบราณลาวซี-ลาวครั่ง เกิดจากนายบรรจบ และนางสมจิตร ภาเรือง ซึ่งเป็นผู้ที่ชอบการอนุรักษ์ของเก่าโบราณ และเริ่มสะสมผ้าโบราณมานานกว่า 15 ปี ในระยะแรกที่สะสมเป็นไปเพื่อการดำเนินธุรกิจส่วนตัว แต่เมื่อผ้าเก่าเริ่มลดจำนวนน้อยลงและติดต่อหาซื้อได้ยากขึ้น จึงมีความคิดว่า ของเก่าของชาวบ้านที่ซื้อมาสะสมและจำหน่ายออกไปในราคาสูงนั้น เมื่อถึงระยะหนึ่งคงหมดสิ้นไป จึงเกิดแนวคิดในการรวมตัวและประสานงานกับคนในหมู่บ้าน รวมถึงชาวบ้านที่เคยติดต่อซื้อผ้าเก่าทั้งในหมู่บ้านและหมู่บ้านใกล้เคียง มารวมตัวกันทอผ้าโบราณและก่อตั้งศูนย์นี้ขึ้นมเมื่อปี 2541 เพื่ออนุรักษ์สืบสานผ้าทอลายโบราณของวัฒนธรรมลาวซี-ลาวครั่ง และเป็นสถานที่ฝึกอบรมและจัดกิจกรรมต่าง ๆ

จ. สุพรรณบุรี

เฮือนรถถีบ หรือพิพิธภัณฑ์จักรยาน เกิดจากการที่ครอบครัวเต็งไตรรัตน์ ซึ่งย้ายมาจากแพร่มาตั้งรกรากอยู่ที่น่าน โดยเริ่มจากการรับจ้างซ่อมจักรยานและเป็นตัวแทนขายจักรยานนำเข้าจากยุโรป แต่ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้จักรยานเป็นที่นิยมน้อยลง จึงได้เปลี่ยนอาชีพไปทำเกี่ยวกับจักรยานยนต์แทน และได้สร้างพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ขึ้นเพื่อรำลึกความหลังและให้เป็นแหล่งเรียนรู้ของน่าน ภายในจัดแสดงจักรยานที่คุณสุพจน์สะสมไว้ซึ่งเป็นรุ่นเก่าแก่ เช่น จักรยานไม่มีโซ่ Hochrad 1880 ซึ่งตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 จักรยานพับได้รุ่นแรก ๆ ที่ทหารอังกฤษใช้ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นต้น

จ. น่าน

จังหวัดน่านได้ดำเนินการก่อสร้าง หออัตลักษณ์นครน่าน ตามโครงการบูรณาการความร่วมมือเพื่อจัดสร้างอนุสรณ์หอศิลป์ล้านนาตะวันออก โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้เป็นแหล่งเรียนรู้ประวัติศาสตร์ ขนบธรรมเนียม ประเพณีของเมืองน่านและกลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน (เชียงราย พะเยา แพร่ น่าน) ตลอดจนเป็นสถานที่ท่องเที่ยว สามารถให้ความรู้และแนะนำแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของจังหวัดน่าน โดยมอบให้ศูนย์น่านศึกษา วิทยาลัยชุมชนน่าน เป็นผู้ดูแลและบริหารจัดการ การจัดแสดงภายในแบ่งเป็น 9 ห้อง นำเสนอประวัติศาสตร์ของเมืองน่าน สายสัมพันธ์กับดินแดนล้านนาตะวันออก (เชียงราย แพร่ น่าน) วิถีชีวิตผู้คนและกลุ่มชาติพันธุ์ การเมืองการปกครอง เจ้าผู้ครองนคร ประเพณีสำคัญ ศิลปกรรมและสถาปัตยกรรม มรดกทางธรรมชาติ เป็นต้น

จ. น่าน

จ. กรุงเทพมหานคร

ศูนย์วัฒนธรรมอาเซียนจัดตั้งขึ้นโดยกระทรวงวัฒนธรรม เปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2558 นับเป็นศูนย์วัฒนธรรมอาเซียนแห่งแรกในประชาคมอาเซียน ศูนย์วัฒนธรรมอาเซียนเป็นศูนย์กลางเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้านศิลปวัฒนธรรม และเปิดพื้นที่เพื่อการมีส่วนร่วมทางวัฒนธรรมในทุกมิติจากทุกประเทศสมาชิกอาเซียน ผ่านนิทรรศการ และสื่อมัลติมีเดีย เทคโนโลยีทันสมัย ที่ส่งเสริมให้เกิดการเรียนรู้อย่างสนุกสนาน ด้วยแนวคิดที่มุ่งสร้างสรรค์การเรียนรู้วิถีวัฒนธรรมของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียน และส่งเสริมให้เกิดความเข้าใจและทัศนคติที่ดีต่อกัน

จ. กรุงเทพมหานคร

จ. กรุงเทพมหานคร

จ. ลพบุรี

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำหนองคาย ตั้งอยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย ภายในจัดแสดงพันธุ์สัตว์น้ำ 12 กลุ่ม จำนวน 150 ชนิด ได้แก่ ปลาหายากและใกล้สูญพันธุ์ ปลาน้ำกร่อย สัตว์ทะเล ปลาเลี้ยงเพื่อเศรษฐกิจ ปลาทะเลมีพิษ ปลาอาศัยแนวปะการัง ปลาทะเลทั่วไป ปลาลุ่มน้ำโขง ปลาสวยงาม ปลาถิ่นกำเนิดต่างประเทศ ปลาอวัยวะหายใจพิเศษ ปลาหนัง ปลาเกล็ด และยังมีการจำลองอุโมงค์ใต้น้ำที่จะมีนักประดาน้ำโชว์ดำน้ำให้อาหารปลาด้วย ซึ่งนอกจากปลาต่าง ๆ แล้ว ยังมีการจัดแสดงเต่าชนิดต่าง ๆ ด้วย เช่น เต่าอัลลิเกเตอร์ เต่าบัว เต่าแก้มแดง เต่าหับ ตะพาบน้ำไทยและตะพาบน้ำไต้หวัน เป็นต้น

จ. หนองคาย

จ. ราชบุรี

โบราณสถานปล่องเหลี่ยมตั้งอยู่ภายในโรงเรียนบ้านปล่องเหลี่ยม ริมแม่น้ำท่าจีนหรือแม่น้ำนครชัยศรี จ.สมุทรสาคร ปล่องเหลี่ยม เดิมเป็นปล่องไฟของโรงงานน้ำตาล ซึ่งในอดีตเรียกกันว่า “โรงหีบนครชัยศรี” (Nakon-chei-See Factory) ของบริษัทน้ำตาลอินโดจีน (IndoChinese sugar company limited) ประเทศอังกฤษ สร้างเมื่อ พ.ศ.2413 รัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) โรงงานน้ำตาลอินโดจีนแห่งนี้นับว่าเป็นโรงงานเครื่องจักรไอน้ำขนาดใหญ่แห่งแรกในสยาม เป็นโรงงานที่ทัยสมัยและนำเข้าเครื่องจักรจากอังกฤษเข้ามาใช้ในโรงงาน ในระยะต่อมาความต้องการน้ำตาลในประเทศลดลง ประกอบกับน้ำตาลจากต่างประเทศมีคุณภาพดีกว่า ทำให้โรงงานน้ำตาลอินโดจีนเลิกกิจการในราว พ.ศ.2418 หลังจากนั้น พ.ศ.2482 เจ้าของที่ดินโรงงานเดิมแห่งนี้ ได้ยกที่ดินให้ปลูกสร้างโรงเรียนบ้านปล่องเหลี่ยม โดยคงเหลือเพียงปล่องไฟตั้งเด่นตระหง่านอยู่ริมฝั่งแม่น้ำท่าจีนคู่กับโรงเรียนจนถึงทุกวันนี้ ภายในพื้นที่โบราณสถานมีป้ายให้ข้อมูลสำหรับผู้สนใจ ทั้งประวัติพื้นที่ ประวัติการก่อสร้าง และลักษณะทางสถาปัตยกรรม นอกจากนั้นยังมีป้ายบอกทางเข้ามายังแหล่งตั้งแต่ถนนใหญ่เป็นระยะ ทำให้เดินทางได้สะดวก

จ. สมุทรสาคร

จ. เพชรบุรี