ยุคสมัย-จารึกสมัยรัตนโกสินทร์, วัตถุ-จารึกบนหิน, วัตถุ-จารึกบนหินอ่อน, จารึกบนหินอ่อนสีขาว, ลักษณะ-จารึกบนสี่เหลี่ยมผืนผ้า, ศาสนา-จารึกในพระพุทธศาสนา, ที่อยู่ปัจจุบัน-จารึกวัดนิเวศธรรมประวัติ พระนครศรีอยุธยา, เรื่อง-เวทมนตร์คาถาในพระพุทธศาสนา, เรื่องเวทมนตตร์คาถาในพระพุทธศาสนา-สรรเสริญคุณพระพุทธเจ้า,
โพสต์เมื่อวันที่ 13 ก.พ. 2550 13:59:58 ( อัพเดทเมื่อวันที่ 22 เม.ย. 2567 09:11:06 )
ชื่อจารึก |
จารึกหินอ่อนด้านหลังพระนฤมลธรรโมภาส |
ชื่อจารึกแบบอื่นๆ |
อย. 46 |
อักษรที่มีในจารึก |
ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์, ขอมธนบุรี-รัตนโกสินทร์ |
ศักราช |
ไม่ปรากฏศักราช |
ภาษา |
บาลี, ไทย |
ด้าน/บรรทัด |
จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 34 บรรทัด |
วัตถุจารึก |
หินอ่อน สีขาว |
ลักษณะวัตถุ |
แผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า |
ขนาดวัตถุ |
กว้าง 98 ซม. สูง 98 ซม. |
บัญชี/ทะเบียนวัตถุ |
1) หอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “อย. 46 จารึกหินอ่อน” |
ปีที่พบจารึก |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
สถานที่พบ |
ด้านหลังของพระนฤมลธรรโมภาส ในพระอุโบสถวัดนิเวศธรรมประวัติ ตำบลบ้านเลน อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา |
ผู้พบ |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
ปัจจุบันอยู่ที่ |
ฐานที่ประทับพระนฤมลธรรโมภาส ในพระอุโบสถวัดนิเวศธรรมประวัติ ตำบลบ้านเลน อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (สำรวจ 22-24 กุมภาพันธ์ 2565) |
พิมพ์เผยแพร่ |
ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 6 ตอนที่ 1 (กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี, 2517), 101-109. |
ประวัติ |
จารึกหลักนี้ นายประสาร บุญประคอง เป็นผู้อ่าน โดยมีการตีพิมพ์ลงใน ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 6 ตอนที่ 1 ในพ.ศ. 2517 โดยเรียกว่า “หลักที่ 185 จารึกที่หน้าฐานพระนฤมลธรรโมภาส” พระพุทธนฤมลธรรโมภาส คือ พระประธานในอุโบสถวัดนิเวศธรรมประวัติ ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร หน้าตักกว้าง 22 นิ้วครึ่ง สูง 36 นิ้วครึ่ง สร้างเสร็จเมื่อวันพฤหัสบดี เดือน 12 แรม 9 ค่ำ จุลศักราช 1329 ตรงกับวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2420 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดให้พระองค์เจ้าประดิษฐ์วรการซึ่งทรงเป็นช่างฝีมือเยี่ยม หล่อพระพุทธรูปองค์นี้ขึ้น วัดนิเวศธรรมประวัติ ตั้งอยู่ตรงข้ามกับพระราชวังบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ร. 5 โปรดให้สร้างพระอุโบสถตามแบบโบสถ์คริสต์ ในศิลปะโกธิค (Gothic) ยุคกลางของยุโรป ประตู, หน้าต่างประดับด้วยกระจกสี เหนือประตูพระอุโบสถมีพระบรมรูป ร. 5 ทรงเครื่องต้นทำจากกระจกสีเช่นเดียวกัน วัดแห่งนี้สร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2421 ร. 5 โปรดให้เป็นวัดฝ่ายธรรมยุติกนิกาย |
เนื้อหาโดยสังเขป |
เป็นคาถาภาษาบาลีซึ่งกล่าวสรรเสริญคุณของพระพุทธเจ้าอย่างละเอียด รวมทั้งอธิบายความหมายของโอวาทปาฏิโมกข์ |
ผู้สร้าง |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
การกำหนดอายุ |
รศ. ดร. สุภาพรรณ ณ บางช้าง กล่าวถึงจารึกหลักนี้ในหนังสือ “วิวัฒนาการงานเขียนภาษาบาลีในประเทศไทย : จารึก ตำนาน พงศาวดาร สาส์น ประกาศ” โดยสันนิษฐานว่า น่าจะถูกสร้างขึ้นในคราวเดียวกับการสร้างพระนฤมลธรรโมภาสเมื่อ พ.ศ. 2421 (สมัยรัชกาลที่ 5) |
ข้อมูลอ้างอิง |
เรียบเรียงข้อมูลโดย : พันธุ์ทิพย์ ธีระเนตร, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2548, จาก : |
ภาพประกอบ |
ภาพถ่ายจารึกจาก : โครงการพัฒนาฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), สำรวจเมื่อ 26-28 มิถุนายน 2550 |