จารึกเจ้าเมืองท้าวมุยเชียงรายสร้างพระพุทธรูป

ลพ./๒๑, พช. ๑๖, ๓๓๑, หลักที่ ๖๖ ศิลาจารึกดอยถ้ำพระ จังหวัดเชียงราย จ.ศ. ๘๔๖, ศิลาจารึก ลพ./๒๑ อักษรไทย ภาษาไทย

ฝักขาม

พุทธศักราช ๒๐๒๗

จำนวนด้าน ๒ ด้าน มี ๒๒ บรรทัด ด้านที่ ๑ มี ๑๖ บรรทัด ด้านที่ ๒ มี ๖ บรรทัด

หินทรายสีเทา

รูปใบเสมา

กว้าง ๔๙ ซม. สูง ๑๑๕ ซม. หนา ๙.๕ ซม

๑) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “ลพ. ๒๑”
๒) พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย จังหวัดลำพูน และ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เชียงแสน จังหวัดเชียงราย กำหนดเป็น “ลพ./๒๑, พช. ๑๖, ๓๓๑”
๓) ในหนังสือ ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๓ กำหนดเป็น “หลักที่ ๖๖ ศิลาจารึกดอยถ้ำพระ จังหวัดเชียงราย จ.ศ. ๘๔๖ (พ.ศ. ๒๐๒๗)”
๔) ในวารสาร ศิลปากร ปีที่ ๑๘ ฉบับที่ ๓ (กันยายน ๒๕๑๗) กำหนดเป็น “ศิลาจารึก ลพ./๒๑ อักษรไทย ภาษาไทย”
๕) ในหนังสือ วิเคราะห์ศิลาจารึกในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย กำหนดเป็น “จารึกเจ้าเมืองท้าวมุยเชียงรายสร้างพระพุทธรูป”

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ถ้ำพระ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

ไม่ปรากฏหลักฐาน

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เชียงแสน จังหวัดเชียงราย (ข้อมูลจากการสำรวจของคณะทำงานโครงการพัฒนาฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), สำรวจเมื่อ ๓๑ กรกฏาคม ๒๕๕๗)

๑) ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๓ (พระนคร : สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๐๘), ๑๕๖-๑๕๙.
๒) วารสารศิลปากร ปีที่ ๑๘ ฉบับที่ ๓ (กันยายน ๒๕๑๗) : ๑๕-๑๗.
๓) วิเคราะห์ศิลาจารึกในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, ๒๕๓๓), ๕๗-๕๘.

-

ใน พ.ศ. ๒๐๒๗ พ่อหญัวเจ้าเมืองท้าวมุยเชียงรายได้มาสร้างพระพุทธรูปในไว้ถ้ำนี้ ทั้งยังได้ชักชวนให้บรรดาข้าราชการทั้งหลายให้อุทิศข้าพระ ที่ดิน และเงิน ไว้เป็นของบูชาแด่พระพุทธรูป

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ข้อความจารึกบรรทัดที่ ๑ ระบุ จ.ศ. ๘๔๖ ซึ่งตรงกับ พ.ศ. ๒๐๒๗ อันเป็นรัชสมัยของพระเจ้าติโลกราช (พ.ศ. ๑๙๘๔-๒๐๓๐)

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., ๒๕๔๙, จาก :
๑) จำปา เยื้องเจริญ, เทิม มีเต็ม และคงเดช ประพัฒน์ทอง, “จารึกเจ้าเมืองท้าวมุยเชียงรายสร้างพระพุทธรูป,” ใน วิเคราะห์ศิลาจารึกในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย, พิมพ์ครั้งที่ ๒ (กรุงเทพฯ : หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร, ๒๕๓๓), ๕๗-๕๘.
๒) เทิม มีเต็ม และประสาร บุญประคอง, “หลักที่ ๖๖ ศิลาจารึกดอยถ้ำพระ จังหวัดเชียงราย จ.ศ. ๘๔๖ (พ.ศ. ๒๐๒๗),” ใน ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๓ : ประมวลจารึกที่พบในภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคกลางของประเทศไทย อันจารึกด้วยอักษรและภาษาไทย, ขอม, มอญ, บาลีสันสกฤต (พระนคร : คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และโบราณคดี สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๐๘), ๑๕๖-๑๕๙.
๓) เทิม มีเต็ม และประสาร บุญประคอง, “หลักที่ ๖๖ ศิลาจารึกดอยถ้ำพระ จังหวัดเชียงราย จ.ศ. ๘๔๖ (พ.ศ. ๒๐๒๗),” ศิลปากร ๑๘, ๓ (กันยายน ๒๕๑๗) : ๑๕-๑๗.