จารึกวัดศรีสวาย

ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์

พุทธศักราช ๒๔๕๐

จำนวนด้าน ๑ ด้าน มี ๒๒ บรรทัด

หินชนวน สีเขียว

แผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า

กว้าง ๖๗ ซม. สูง ๑๑๖ ซม. หนา ๑๒ ซม.

ในหนังสือ ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๖ ตอนที่ ๒ กำหนดเป็น “หลักที่ ๒๔๑ ศิลาจารึกวัดศรีสวาย“

ไม่ปรากฏหลักฐาน

วัดศรีสวาย ตำบลเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย

ไม่ปรากฏหลักฐาน

วัดศรีสวาย ตำบลเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย

ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๖ ตอนที่ ๒ (พระนคร : สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๒๑), ๑๒๕ - ๑๒๖.

ศิลาจารึกนี้ นายประสาร บุญประคอง เป็นผู้อ่าน โดยมีการตีพิมพ์ลงใน ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๖ ตอนที่ ๒ ใน พ.ศ. ๒๕๒๑ โดยเรียกว่า “หลักที่ ๒๔๑ ศิลาจารึก วัดศรีสวาย”

พ.ศ. ๒๔๕๐ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธมกุฎราชกุมาร เสด็จประพาสเมืองสุโขทัย ทรงสันนิษฐานว่าวัดศรีสวายเป็นเทวสถานในศาสนาพราหมณ์ เนื่องจากพบหลักไม้ ซึ่งน่าจะเป็นที่นั่งของพระยายืนชิงช้า และประติมากรรมหินรูปพระสยมภู (อิศวร/ศิวะ) รวมถึงเศียรเทวรูปอีกด้วย

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๕)

กำหนดอายุจากศักราชที่ปรากฏบนจารึกว่า "พระพุทธสาสนกาลได้ ๒๔๕๐ พรรษา" คือ พ.ศ. ๒๔๕๐

เรียบเรียงข้อมูลโดย: พันธุ์ทิพย์ ธีระเนตร, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., ๒๕๔๘, จาก:
๑) ประสาร บุญประคอง, “หลักที่ ๒๔๑ ศิลาจารึก วัดศรีสวาย”, ใน ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๖ ตอนที่ ๒ : ประมวลจารึกสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ที่พบในภาคเหนือ ภาคตะวันออก และภาคกลาง (กรุงเทพฯ : คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๒๑), ๑๒๕ - ๑๒๖.
๒) “พระราชพิธีตรียัมปวาย,” ใน อนุสรณ์ในการพระราชทานเพลิงศพ พระราชครูวามเทพมุนี (กรุงเทพฯ : เซ็นทรัลเอกซ์เพรสศึกษาการพิมพ์, ๒๕๒๒?), ๒๔ – ๔๔.
๓) อรชุน กุรุนนท์, เรียบเรียง, พระศิวะ : เรื่องราวของมหาเทพผู้ครองจักรวาลและมีผู้นับถือบูชามากที่สุด (กรุงเทพฯ : ไพลิ, ๒๕๔๑).
๔) ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ (กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น, ๒๕๔๖).
๕) อนันต์ ชูโชติ, ธาดา สังข์ทอง และนารีรัตน์ ปรีชาพิชคุปต์, นำชมอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ศรีสัชนาลัย กำแพงเพชร = Guide to Sukhothai, Si Satchanalai and Kamphaeng Phet Historical Parks, พิมพ์ครั้งที่ ๒ (สุโขทัย : โรงพิมพ์วิทยา คอมพิวเตอร์ – ออฟเซท, ๒๕๔๖).