จารึกบนฐานประติมากรรม

ปัลลวะ

พุทธศตวรรษ ๑๑-๑๓

จำนวน ๒ ด้าน มี ๒ บรรทัด ด้านละ ๑ บรรทัด

ศิลา

อาจเป็นฐานประติมากรรม มีลักษณะเป็นแผ่นหิน มีรูกลวงตรงกลาง

ทรงกลม ชำรุด เหลือเพียง ๑ ใน ๓ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๒๖ ซม.

ในหนังสือ จารึกที่เมืองศรีเทพ และหนังสือ อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ กำหนดเป็น “จารึกบนฐานประติมากรรม”

พุทธศักราช ๒๕๒๑

ใกล้ประตูแสนงอน อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์

เจ้าหน้าที่หน่วยศิลปากรที่ ๓ สุโขทัย

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ รามคำแหง จังหวัดสุโขทัย

๑) จารึกที่เมืองศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, ๒๕๓๔), ๑๑๙-๑๒๖.
๒) อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม, ๒๕๕๐), ๑๓๖.

หน่วยศิลปากรที่ ๓ สุโขทัย ได้ดำเนินการขุดค้นขุดแต่ง เมืองโบราณศรีเทพ เมื่อปี ๒๕๒๑ และได้ติดต่อขอจารึกจากชาวบ้าน ชื่อนายแวว ทองน้อย แห่งบ้านบึงนาจาน โดยให้ค่าตอบแทนเป็นเงินจำนวนหนึ่ง ต่อมาจึงได้ถูกนำมาเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ รามคำแหง จังหวัดสุโขทัย

เนื้อหาของจารึกหลักนี้เกี่ยวกับหลักธรรมสำคัญของพระพุทธศาสนาเรื่องทุกข์ และปฏิจจสมุปบาท

ไม่ปรากฏหลักฐาน

กำหนดอายุตามรูปแบบอักษรปัลลวะ อายุราวพุทธศตวรรษที่ ๑๑-๑๓

เรียบเรียงข้อมูลโดย : ตรงใจ หุตางกูร, วชรพร อังกูรชัชชัย และดอกรัก พยัคศรี (๒๕๔๗) ; นวพรรณ ภัทรมูล, แก้ไขเพิ่มเติม (๒๕๕๗), โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., จาก :
๑) กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม, “จารึกเมืองศรีเทพ,” ใน อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม, ๒๕๕๐), ๑๒๙-๑๔๓.
๒) อุไรศรี วระศริน และคนอื่นๆ, “จารึกบนฐานประติมากรรม,” ใน จารึกที่เมืองศรีเทพ (กรุงเทพฯ : โครงการอุทยานประวัติศาสตร์ กองโบราณคดี กรมศิลปากร, ๒๕๓๔), ๑๑๙-๑๒๖.

ภาพถ่ายจารึกจาก : จารึกที่เมืองศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, ๒๕๓๔)