จารึกฐานพระพุทธรูปวัดโพธิสมภรณ์ 3

อักษรที่มีในจารึก

ธรรมอีสาน

ศักราช

พุทธศักราช 2209

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 3 บรรทัด

วัตถุจารึก

ทองสำริด

ลักษณะวัตถุ

ฐานพระพุทธรูป ปางมารวิชัย

ขนาดวัตถุ

หน้าตักกว้าง 12 นิ้ว มีจารึกอยู่ที่ฐานโดยรอบ

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

ในหนังสือ ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว กำหนดเป็น “จารึกฐานพระพุทธรูปวัดโพธิสมภรณ์ 3”

ปีที่พบจารึก

ไม่ปรากฏหลักฐาน

สถานที่พบ

กุฏิรองเจ้าอาวาส วัดโพธิสมภรณ์ ตำบลบ้านเลื่อม อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี

ผู้พบ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ปัจจุบันอยู่ที่

กุฏิรองเจ้าอาวาส วัดโพธิสมภรณ์ ตำบลบ้านเลื่อม อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี

พิมพ์เผยแพร่

ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 345-346.

ประวัติ

ได้เคลื่อนย้ายมาจากเมืองเวียงคุก ตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบแน่นอน จนครั้งสุดท้ายได้ตกเป็นสมบัติส่วนตัวของคหบดีคนหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี และได้นำมาถวายท่านรองเจ้าอาวาสวัดโพธิสมภรณ์ไว้ตั้งแต่สมัยที่ท่านยังเป็นสามเณร

เนื้อหาโดยสังเขป

กล่าวถึงผู้สร้างคือ อัครวรราชครู เจ้าสายสุวรรณ หลวงเมืองคุก ว่าได้ร่วมกันสร้างพระพุทธรูปองค์นี้ รวมทั้งได้ถวายข้าโอกาสกับพระพุทธรูปองค์นี้ 4 ครัว เพื่อรักษาและบูชาพระพุทธรูปและได้สาปแช่งผู้ที่มาเอาทาสโอกาสของพระพุทธรูปไป ในตอนสุดท้ายได้บอกว่า สังฆครูเจ้า เป็นผู้เขียนจารึกและได้บอก วัน เดือน ปี ไว้ในตอนสุดท้าย

ผู้สร้าง

สังฆครูเจ้า

การกำหนดอายุ

ข้อความจารึกบรรทัดที่ 3 ระบุ ศักราช 28 คือ จ.ศ. 1028 ซึ่งตรงกับ พ.ศ. 2209 อันเป็นสมัยที่พระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราชปกครองราชอาณาจักรล้านช้าง (พ.ศ. 2181-2238)

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2550, จาก :
1) ธวัช ปุณโณทก, “จารึกฐานพระพุทธรูปวัดโพธิสมภรณ์ 3,” ใน ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว : ศึกษาทางด้านอักขรวิทยาและประวัติศาสตร์อีสาน (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 345-346.
2) สิลา วีระวงส์, เรียบเรียง ; สมหมาย เปรมจิตต์, แปล, ประวัติศาสตร์ลาว, พิมพ์ครั้งที่ 3 (กรุงเทพฯ : มติชน, 2540), 117-126.

ภาพประกอบ

ภาพถ่ายจารึกจาก : ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530)