จารึกซับจำปา 5

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

ลบ. 54

อักษรที่มีในจารึก

หลังปัลลวะ

ศักราช

พุทธศตวรรษ 13-14

ภาษา

บาลี

ด้าน/บรรทัด

จำนวน 2 ด้าน ด้านที่ 1 มี 2 บรรทัด ด้านที่ 2 มี 2 บรรทัด

วัตถุจารึก

หินทรายสีเขียวอมเทา

ลักษณะวัตถุ

ชิ้นส่วนศิลาจารึก

ขนาดวัตถุ

กว้าง 9.3 ซม. สูง 6.9 ซม. หนา 4 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “ลบ. 54”

ปีที่พบจารึก

พุทธศักราช 2549

สถานที่พบ

เมืองโบราณซับจำปา ตำบลซับจำปา อำเภอท่าหลวง จังหวัดลพบุรี

ผู้พบ

เจ้าหน้าที่สำนักศิลปากรที่ 4

ปัจจุบันอยู่ที่

กลุ่มตัวเขียนและจารึก สำนักหอสมุดแห่งชาติ แขวงวชิรพยาบาล เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร

พิมพ์เผยแพร่

1) วารสาร ศิลปากร ปีที่ 51 ฉบับที่ 5(กันยายน-ตุลาคม 2551) : 53-61.
2) จารึกในประเทศไทย เล่ม 1, พิมพ์ครั้งที่ 2 (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2559), 335-337.

ประวัติ

พุทธศักราช 2549 สำนักศิลปากรที่ 4 จังหวัดลพบุรี ได้ดำเนินการขุดแต่งโบราณสถานซับจำปา บริเวณด้านตะวันออกของเนินโบราณสถานหมายเลข 3 ได้พบชิ้นส่วนศิลาจารึกหินทรายสีเขียวอมเทา (ชำรุด) ปะปนอยู่กับเศษหินต่างๆ เจ้าหน้าที่สำนักศิลปากรที่ 4 ได้นำจารึกที่พบนี้พร้อมภาพถ่ายส่งให้กลุ่มหนังสือตัวเขียนและจารึก สำนักหอสมุดแห่งชาติ ทำสำเนา อ่าน และลงทะเบียน

เนื้อหาโดยสังเขป

ชิ้นส่วนจารึกนี้ปรากฏข้อความบางตอนของคาถา เย ธมฺมาฯ ซึ่งเป็นคาถาสำคัญบทหนึ่งที่บรรยายลักษณะเหตุและผลในหลักพุทธธรรม เป็นการกล่าวสรุปในหลักธรรมสำคัญที่สุดของพระพุทธศาสนาคือ อริยสัจ (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)

ผู้สร้าง

ไม่ปรากฏหลักฐาน

การกำหนดอายุ

จารึกหลักนี้จารึกด้วยอักษรหลังปัลลวะ ภาษาบาลี อายุช่วงพุทธศตวรรษที่ 13-14 นางสาวก่องแก้ว วีระประจักษ์ ผู้ตรวจสอบการอ่านจารึกหลักนี้ ให้ข้อสังเกตเกี่ยวกับตัวอักษรว่า สระอา (ลอย) ในคำว่า อาห นั้น หางสั้น ควรเป็นอักษรหลังปัลลวะแล้ว

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2560, จาก :
1) เอมอร เชาวน์สวน, “จารึกพบใหม่ที่เมืองโบราณซับจำปา,” ศิลปากร 51, 5 (กันยายน-ตุลาคม 2551) : 53-61.
2) เอมอร เชาว์สวน, “จารึกซับจำปา 5,” ใน จารึกในประเทศไทย เล่ม 1 : อักษรปัลลวะ หลังปัลลวะ พุทธศตวรรษที่ 11-14 พิมพ์ครั้งที่ 2 (กรุงเทพฯ : หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร, 2559), 335-337.