จารึกฐานพระพุทธรูปวัดช่างแต้ม 4

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

ชม. 120 จารึกฐานพระพุทธรูปวัดช่างแต้ม 4, 168 วัดช่างแต้ม, ชม. 120

อักษรที่มีในจารึก

ธรรมล้านนา

ศักราช

พุทธศักราช 2447

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 3 บรรทัด

วัตถุจารึก

ไม้

ลักษณะวัตถุ

ฐานพระพุทธรูปปางไสยาสน์

ขนาดวัตถุ

สูง 11 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

1) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “ชม. 120 จารึกฐานพระพุทธรูปวัดช่างแต้ม 4”
2) ในหนังสือ คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ กำหนดเป็น “168 วัดช่างแต้ม”

ปีที่พบจารึก

ไม่ปรากฏหลักฐาน

สถานที่พบ

วัดช่างแต้ม ตำบลพระสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

ผู้พบ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ปัจจุบันอยู่ที่

วัดช่างแต้ม ตำบลพระสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

พิมพ์เผยแพร่

คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ (กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี, 2519), 161-162.

ประวัติ

จารึกนี้อยู่ด้านหน้าฐานพระพุทธรูปไสยาสน์ จำนวน 3 บรรทัด ฐานพระพุทธรูปดังกล่าวทำจากไม้ แต่องค์พระทำจากมุกงาช้าง คือ นำงาช้างบดเป็นผงซึ่งภาษาถิ่นเหนือเรียกว่า “มุก” มาสร้างเป็นพระพุทธรูป

เนื้อหาโดยสังเขป

จุลศักราช 1266 เจ้าหนานอุ่นเมือง เจ้าบัวเที่ยง เจ้าหนานคำวงศาพร้อมทั้งอัครชายา โอรสธิดา และทาสชายหญิงทุกคนร่วมกันสร้างพระพุทธรูปองค์นี้ขึ้นด้วยมุกเขี้ยวงาช้าง เพื่อค้ำชูพระพุทธศาสนา โดยขอให้ตนได้สมความปรารถนา

ผู้สร้าง

เจ้าหนานอุ่นเมือง เจ้าบัวเที่ยง เจ้าหนานคำวงศา พร้อมทั้งอัครชายา โอรสธิดา และทาสชายหญิง

การกำหนดอายุ

กำหนดจากศักราชที่ปรากฏในจารึกคือ จุลศักราช 1266 ซึ่งตรงกับ พ.ศ. 2447 ในสมัยเจ้าอินทวโรรสสุริยวงษ์ (ครองเชียงใหม่ระหว่าง พ.ศ. 2444-2452)

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : พันธุ์ทิพย์ ธีระเนตร, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2548, จาก :
ฮันส์ เพนส์, “168 วัดช่างแต้ม,” ใน คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ (กรุงเทพฯ : คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี, 2519), 161-162.

ภาพประกอบ

ภาพถ่ายจารึกจาก : คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ (กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี, 2519)