1) Saveros Pou (พ.ศ. 2484) (เฉพาะจารึกส่วนที่เป็นภาษาเขมร)
2) อำไพ คำโท (พ.ศ. 2519)

อำไพ คำโท (พ.ศ. 2519)

กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร (พ.ศ. 2529)

1. อำไพ คำโท : “ภควัน” เป็นคำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อนักบวชในศาสนาพราหมณ์ และศาสนาพุทธที่มีชื่อเสียง แปลว่า ผู้ควรเคารพ
2. อำไพ คำโท : “สดุกโกก” คือ “ดงกก” หรือ “หนองกก” แต่ในจารึกเขียนเป็น “สดุโกก” อย่างไรก็ดี เข้าใจว่าเขียนผิดมากกว่า ที่ถูกแล้วต้องเป็น “สดุกโกก“
3. อำไพ คำโท : “กันโลง” คือ ประธาน ผู้เป็นใหญ่ มารดา
4. อำไพ คำโท : “ทรรทาร” หรือ “ทรฺทาร” นี้หมายถึงภูเขา
5. อำไพ คำโท : “กษิการ” คือ ผู้จัดหาน้ำนม
6. อำไพ คำโท : “บิณฑะ” คือ ข้าวสุก หรือก้อนข้าว