1) Saveros Pou (พ.ศ. 2484) (เฉพาะจารึกส่วนที่เป็นภาษาเขมร)
2) อำไพ คำโท (พ.ศ. 2519)

อำไพ คำโท (พ.ศ. 2519)

กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร (พ.ศ. 2529)

1. อำไพ คำโท : คำอ่านบรรทัดที่ 1-2 ของจารึกหลักนี้ชำรุดเกือบหมด แต่ข้าพเจ้าได้นำมาจากคำจารึกภาษาสันสกฤตแห่งบ้านตาดทอง ยส. 1 ซึ่งมีอักษรจารึกตรงกัน ส่วนคำแปลเป็นของข้าพเจ้าเอง
2. อำไพ คำโท : “เสตง“ เป็นคำที่ใช้นำหน้าชื่อนักบวชในศาสนาพราหมณ์ในอาณาจักรขอมหรือเขมรโบราณ
3. อำไพ คำโท : ถาดมีขา หรือสะโพก นี้มีรูปร่างเหมือนขันโตกซึ่งมีใช้อยู่ทางภาคเหนือของไทยในปัจจุบัน
4. อำไพ คำโท : “โลญ” มีความหมายเท่ากับคำว่า นาย ของไทยในปัจจุบัน
5. คณะทำงานฐานข้อมูลจารึกฯ (2547) : “เชง” คือ เชิง