อำไพ คำโท (พ.ศ. 2526)

อำไพ คำโท (พ.ศ. 2526)

กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร (พ.ศ. 2529)

1. อำไพ คำโท : “วิศุวสงกรานต์” เป็นวันที่พระอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะคือเวลาเที่ยง มีเวลากลางวันและกลางคืนเท่ากัน
2. อำไพ คำโท : “งนฺ” หมายถึงน้ำหนัก ซึ่งเขมรสมัยใหม่ใช้ “ทํงน่” (อ่านว่า ตมง็วน) แต่อย่างไรก็ดี จารึกเขมรโบราณบางหลักใช้ “ทํงน่” เหมือนกัน
3. อำไพ คำโท : “เชียง” หมายถึง เครื่องชั่งตวงน้ำหนัก คำว่า “เชียง” หรือ “ชฺยงฺ” นี้ คงจะตรงกับ “ชนฺชฺยงฺ” ซึ่งมีใช้ในจารึกเขมรโบราณบางหลัก และคำ “ชนฺชฺยงฺ” นี้ ก็ตรงกับคำเขมรสมัยใหม่ว่า “ชญชีง” (อ่านว่า จ็วญจีง) ซึ่งแปลว่า ชั่ง ส่วนที่เขมรสมัยโบราณเขียนเป็น “ชนฺชฺยงฺ” ก็เพราะเขมรโบราณสมัยเมืองนครนิยมใช้ “ย” (สระเอีย) แทนสระ อี