ยอร์ช เซเดส์ (พ.ศ. 2478)

1) ยอร์ช เซเดส์ (พ.ศ. 2478), (แปลเป็นภาษาฝรั่งเศส)
2) ม.จ. สุภัทรดิศ ดิศกุล (พ.ศ. 2513), (ทรงแปลจากภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาไทย)

1) ฉ่ำ ทองคำวรรณ (พ.ศ. 2513)
2) คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี (พ.ศ. 2513)
3) กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร (พ.ศ. 2529)

1. ม.จ. สุภัทรดิศ ดิศกุล : เลขทั้ง 3 ตัวนี้ ได้แก่มหาศักราช 859 (พ.ศ. 1480) คือเลข 8 แปลมาจากศัพท์สันสกฤตว่า “ไอศฺวรยฺย” เลข 5 แปลมาจากภาษาสันสกฤตว่า “อินฺทฺริย”, และเลข 9 ก็แปลมาจากศัพท์สันสกฤตว่า “นว” อย่างภาษาบาลี ทั้งนี้ เพราะภาษาสันสกฤตในสมัยนั้นนิยมใช้สังขยาอยู่หลายอย่าง คือ (ก) สังขยาธรรมดา เช่น เอก = 1, นว = 9 (ข) ใช้อักษรแทนตัวเลข ซึ่งเรียกกันว่า “อักษรสังขยา-ภาษาสันสกฤต” เราเรียกว่า “เลขกหังปายา” หรือ “เลขแบบกหังปายา” คือ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 ก ข ค ฆ ง จ ฉ ช ฌ ญ ฎ ฐ ฑ ฒ ณ ต ถ ท ธ น ป ผ พ ภ ม ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ อ (ดูคำอธิบายใน สารานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เล่ม 2 หน้า 759 หรือใน ศิลปากร ปีที่ 2 เล่ม 4 ธันวาคม 2481 หน้า 70) และ (ค) ใช้ศัพท์ (ซึ่งเป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่า มีจำนวนทั้งสิ้นเท่าไร) แทนตัวเลข ซึ่งเรียกกันว่า สงฺเกตสงฺขยา เช่น ไอศฺวรฺยฺย = 8, และอินฺทฺริย = 5 ที่ใช้ในศิลาจารึกหลักนี้ แต่การเรียงคำให้เรียงตามแบบอักษรสังขยาภาษาสันสกฤต หรือ เลขกหังปายา ทั้งสิ้น ตัวอย่างจำนวนเลข 859 ต้องเรียงเป็น 958 และใช้สนธิให้สละสลวยด้วย เช่น นเวนฺทฺริใยศวรฺยฺย เป็นต้น