1) ยอร์ช เซเดส์ (พ.ศ. 2472), (พ.ศ. 2504)
2) ก่องแก้ว วีระประจักษ์ (พ.ศ. 2528), (พ.ศ. 2529)
3) พงศ์เกษม สนธิไทย (พ.ศ. 2546)

1) จำปา เยื้องเจริญ (พ.ศ. 2528), (พ.ศ. 2529)
2) พงศ์เกษม สนธิไทย (พ.ศ. 2546)

กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร (พ.ศ. 2529)

อธิบายศัพท์มอญโบราณ
1. ยอร์ช เซเดส์ : คำจารึกคือ “ภู” จำปา เยื้องเจริญ : คำจารึกคือ “ภ” อ่านว่า “เภี๊ยะ” แปลว่า รูปจำลอง ทำเลียนแบบ ไม่ใช่ของจริง หลอก พงศ์เกษม สนธิไทย : คำจารึกคือ “ภา” อ่านว่า “เพีย” แปลว่า วัด อาราม
2. ยอร์ช เซเดส์ : คำจารึกคือ “ตมายฺย” จำปา เยื้องเจริญ : คำจารึกคือ “ตมาย” อ่านว่า “ต๊ะ มายา” คำว่า “ต๊ะ” แปลว่า พ่อ ส่วนคำว่า “มายา” เป็นชื่อ พงศ์เกษม สนธิไทย : คำจารึกคือ “ตมายฺย” อ่านว่า “ตะมายตะโม้ต” แปลว่า ของถวายพระ
3. ยอร์ช เซเดส์ : คำจารึกคือ “ไอ” จำปา เยื้องเจริญ : คำจารึกคือ “ลง” อ่านว่า “ละเงี๊ยะ” แปลว่า ถ่านไฟที่กำลังลุกโชน ถ่านไฟลุกแดง พงศ์เกษม สนธิไทย : คำจารึกคือ “เอยฺย” อ่านว่า “เอยย” หรือ “วัว” แปลว่า ข้าพเจ้า ฉัน
4. จำปา เยื้องเจริญ : คำนี้อ่านว่า “เก้” แปลว่า งาม สวยงาม
5. ยอร์ช เซเดส์ : คำจารึกคือ “สป” จำปา เยื้องเจริญ : คำจารึกคือ “สว” อ่านว่า “สว๊ะ” แปลว่า ชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษ ไม่ใช่ของใหญ่ พงศ์เกษม สนธิไทย : คำจารึกคือ “สฺวํ” น่าจะตรงกับคำมอญปัจจุบันคือ “เซาะ” หรือ “สะวัก” คำว่า “เซาะ” เป็นคำเสริมสร้อย แปลว่า จริงนะ หรือ จริงหนอ ส่วนคำว่า “สะวัก” แปลว่า สำหรับ
6. จำปา เยื้องเจริญ : คำนี้อ่านว่า “เหรี้ยะ” แปลว่า เมืองเล็ก เมืองชนบท พงศ์เกษม สนธิไทย : คำนี้อาจจะอ่านว่า “เรียะ” หรือ “ละ” คำนี้น่าจะตรงกับคำมอญปัจจุบันที่เป็นคำเสริมเช่นเดียวกัน แปลว่า ละ หรือ นะ หรือ อาจแปลว่า อาณาจักร ก็ได้