จารึกฐานพระพุทธรูปพระเจ้าแสน

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

จารึกบนฐานพระพุทธรูป องค์ที่ 17 ในวิหารคด, จารึกฐานพระพุทธรูปพระเจ้าแสน พุทธศตวรรษที่ 20

อักษรที่มีในจารึก

ไทยสุโขทัย

ศักราช

พุทธศตวรรษ 20

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 1 บรรทัด

วัตถุจารึก

โลหะ

ลักษณะวัตถุ

ฐานพระพุทธรูป

ขนาดวัตถุ

หน้าตักกว้าง 129 ซม. สูงตลอดทั้งองค์ 147 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

1) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “กท. (องค์ที่ 17)”
2) ในวารสาร ศิลปากร ปีที่ 12 ฉบับที่ 4 (พฤศจิกายน 2511) กำหนดเป็น “จารึกบนฐานพระพุทธรูป องค์ที่ 17 ในวิหารคด”
3) ในหนังสือ จารึกสมัยสุโขทัย กำหนดเป็น “จารึกฐานพระพุทธรูปพระเจ้าแสน พุทธศตวรรษที่ 20”

ปีที่พบจารึก

พุทธศักราช 2511

สถานที่พบ

ในพระระเบียงวิหารคด วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ถนนสนามไชย แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

ผู้พบ

สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณฯ สกลมหาสังฆปริณายก สมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณณฺสิริ) เมื่อครั้งทรงเป็นสมเด็จพระวันรัต เจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม

ปัจจุบันอยู่ที่

พระระเบียงวิหารคด วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ถนนสนามไชย แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

พิมพ์เผยแพร่

1) วารสาร ศิลปากร ปีที่ 12 ฉบับที่ 4 (พฤศจิกายน 2511) : 112-113.
2) จารึกสมัยสุโขทัย (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2526), 199-200.

ประวัติ

พระพุทธรูปหล่อด้วยโลหะ หรือที่เรียกว่า เนื้อสัมฤทธิ์ ประทับนั่งขัดสมาธิราบ ปางมารวิชัย ศิลปสุโขทัย

เนื้อหาโดยสังเขป

เมื่อพิจารณาข้อความในจารึก อาจให้ความหมายได้ว่า
1) พระพุทธรูปองค์นี้ พระเจ้าแสนเป็นผู้สร้าง
2) พระพุทธรูปองค์นี้ มีพระนามว่า พระเจ้าแสน
3) พระเจ้าแสนได้สร้างพระพุทธรูป เพื่อสืบต่ออายุพระพุทธศาสนา

ผู้สร้าง

ไม่ปรากฏหลักฐาน

การกำหนดอายุ

หอสมุดแห่งชาติได้กำหนดไว้ว่าจารึกนี้อายุพุทธศตวรรษที่ 20

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : วชรพร อังกูรชัชชัย และดอกรัก พยัคศรี, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2546, จาก :
1) ประสาร บุญประคอง, “จารึกบนฐานพระพุทธรูป องค์ที่ 17 ในวิหารคด,” ศิลปากร 12, 4 (พฤศจิกายน 2511) : 112-113.
2) ประสาร บุญประคอง, “จารึกฐานพระพุทธรูปพระเจ้าแสน พุทธศตวรรษที่ 20,” ใน จารึกสมัยสุโขทัย (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2526), 199-200.

ภาพประกอบ

ภาพถ่ายจารึกจาก : วารสาร ศิลปากร ปีที่ 12 ฉบับที่ 4 (พฤศจิกายน 2511)