จารึกคาถานมัสการพระบรมสารีริกธาตุ

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

อย. 42

อักษรที่มีในจารึก

ขอมอยุธยา

ศักราช

พุทธศตวรรษ 20 (พ.ศ. 1967)

ภาษา

บาลี

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 2 ด้าน มี 8 บรรทัด ด้านที่ 1 มี 4 บรรทัด ด้านที่ 2 มี 4 บรรทัด

วัตถุจารึก

ดีบุก

ลักษณะวัตถุ

แผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ขนาดวัตถุ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

1) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “อย. 42”
2) ในหนังสือ จารึกในประเทศไทย เล่ม 5 กำหนดเป็น “จารึกคาถานมัสการพระบรมสารีริกธาตุ”

ปีที่พบจารึก

วันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2501

สถานที่พบ

ในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ ตำบลท่าวาสุกรี อำเภอเมือง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ผู้พบ

เจ้าหน้าที่กรมศิลปากร

ปัจจุบันอยู่ที่

จากข้อมูลระบุว่าอยู่ที่ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เจ้าสามพระยา อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แต่เมื่อสำรวจ 22-24 กุมภาพันธ์ 2565 ไม่พบจารึกดังกล่าว

พิมพ์เผยแพร่

1) พระพุทธรูป และพระพิมพ์ในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2502), 39-40.
2) จารึกในประเทศไทย เล่ม 5 (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2529), 109-112.

ประวัติ

เจ้าหน้าที่ของกรมศิลปากรได้พบกรุพระพุทธรูปและพระพิมพ์ บรรจุอยู่ภายในองค์พระปรางค์ฯ เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2501 นอกจากพระพุทธรูปและพระพิมพ์ที่พบและนำขึ้นมาแล้ว ยังได้พบแผ่นดีบุกจารึกอักษรขอม ภาษาบาลี จำนวน 1 แผ่น กรมศิลปากรได้มอบให้นายประสาร บุญประคอง เจ้าหน้าที่กองหอสมุดแห่งชาติอ่านถ่ายถอดเป็นอักษรไทยปัจจุบัน และศาสตราจารย์ ฉ่ำ ทองคำวรรณ แปล

เนื้อหาโดยสังเขป

เรื่องราวที่จารึกเป็นคาถานมัสการพระบรมสารีริกธาตุและพระธรรม

ผู้สร้าง

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2547, จาก :
1) ประสาร บุญประคอง และฉ่ำ ทองคำวรรณ, “คำจารึกคาถาภาษามคธ บนลานดีบุก อักษรขอม เรื่อง คำนมัสการพระบรมสารีริกธาตุและพระธรรม ได้มาจากกรุในพระปรางค์ วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2501,” ใน พระพุทธรูป และพระพิมพ์ในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2502), 39-40.
2) ประสาร บุญประคอง และฉ่ำ ทองคำวรรณ, “จารึกคาถานมัสการพระบรมสารีริกธาตุ," ใน จารึกในประเทศไทย เล่ม 5 : อักษรธรรมและอักษรไทย พุทธศตวรรษที่ 19-24 (กรุงเทพฯ : หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร, 2529), 109-112.