โพสต์เมื่อวันที่  17 ธ.ค. 2553 16:34:30 ( อัพเดทเมื่อวันที่ 15 ก.ค. 2566 20:59:26 )
              
ชื่อจารึก  | 
                  
                     จารึกโคลงโลกนิติ แผ่นที่ 43 (บทที่ 295-301)  | 
                
อักษรที่มีในจารึก  | 
                  
                     ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์  | 
                
ศักราช  | 
                  
                     ไม่ปรากฏศักราช  | 
                
ภาษา  | 
                    
                       ไทย  | 
                  
ด้าน/บรรทัด  | 
                  
                     จำนวน 1 ด้าน (ไม่ทราบจำนวนบรรทัด)  | 
                
วัตถุจารึก  | 
                  
                     หิน  | 
                
ลักษณะวัตถุ  | 
                  
                     แผ่นหินรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส  | 
                
ขนาดวัตถุ  | 
                  
                     กว้างด้านละ 36 ซม.  | 
                
ปีที่พบจารึก  | 
                  
                     ไม่ปรากฏหลักฐาน  | 
                
สถานที่พบ  | 
                  
                     วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร  | 
                
ผู้พบ  | 
                  
                     ไม่ปรากฏหลักฐาน  | 
                
ปัจจุบันอยู่ที่  | 
                  
                     ผนังด้านนอกศาลาทิศพระมณฑป วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร  |  
                
พิมพ์เผยแพร่  | 
                  
                     ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2544), 685-686.  |  
                
ประวัติ  | 
                  
                     จารึกโคลงโลกนิติ เป็นพระนิพนธ์ในกรมสมเด็จพระเดชาดิศร เดิมติดอยู่ที่ผนังรอบศาลา ทิศพระมณฑปทั้ง 4 ทิศ แต่ละทิศ ประกอบด้วยโคลงจำนวน 105 บท รวมทั้งสิ้น 420 บท แต่ศาลาทิศตะวันออกถูกรื้อลงในสมัยรัชกาลที่ 4 เมื่อโปรดให้สร้างพระเจดีย์อีกองค์หนึ่ง ในปัจจุบันจึงเหลือเพียง 3 ทิศ โคลงบทแรกเริ่มต้นที่ศาลาด้านทิศตะวันตก ตั้งแต่บทที่ 1-105 ต่อด้วยศาลาด้านทิศใต้ ตั้งแต่บทที่ 106-211 และศาลาด้านทิศตะวันออก ซึ่งถูกรื้อไป มีจารึกตั้งแต่บทที่ 212-316 ส่วนด้านสุดท้ายคือ ศาลาด้านทิศเหนือ เริ่มตั้งแต่บทที่ 317-420 จารึกแต่ละแผ่น อยู่ภายใต้กรอบปูนปั้นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีลวดลายดอกพุดตานประดับอยู่โดยรอบ สำหรับจารึกที่สูญหายไปเพราะการรื้อศาลาทิศตะวันออกนั้น ดร. นิยะดา เหล่าสุนทร ได้คัดลอกจากต้นฉบับตัวเขียนของโคลงโลกนิตเลขที่ 46 และ 71 ซึ่งมีประวัติในบานแผนกของเลขที่ 46 ว่า “จุลศักราช 1196 ปีมะเมีย นักษัตร ฉศก พระเจ้าน้องยาเธอ กรมขุนเดชอดิสร ทรงชำระโคลงสุภาษิตที่ซ้ำผิดวิปลาสให้ถูกต้องตามบาลีและโบราณคดีอันสมควร ข้าพระพุทธิเจ้า ขุนสุวรรณ์อักษรจาฤก พระศรีภูริปรีชาธิราชาเสนาบดีศรีสาลักษณ์สอบทานถูกถ้วนตามสำเนา 3 ครั้ง ขอพระราชทูลเกล้าฯ ถวายเล่ม 1 ขอเดชะ”  |  
                
เนื้อหาโดยสังเขป  | 
                  
                     จารึกข้อความในโคลงโลกนิติ พระนิพนธ์ในกรมสมเด็จพระเดชาดิศร ตั้งแต่บทที่ 295-301  |  
                
ผู้สร้าง  | 
                  
                     พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3)  |  
                
การกำหนดอายุ  | 
                  
                     กำหนดอายุจากประวัติการปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพนฯ ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) ซึ่งปรากฏหลักฐานว่า บนผนังศิลาทิศพระมณฑป ติดจารึกโคลงโลกนิติทั้ง 4 หลัง ดังปรากฏในจดหมายเหตุเรื่อง การปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน (ถอดจากโคลงดั้นพระนิพนธ์กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส)  |  
                
ข้อมูลอ้างอิง  | 
                  
                     
                      
                      เรียบเรียงข้อมูลโดย : พันธุ์ทิพย์ ธีระเนตร (2552) ; นวพรรณ ภัทรมูล (2557), แก้ไขเพิ่มเติม, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., จาก :  |