อายุ-จารึกพุทธศตวรรษที่ 12, อายุ-จารึกพุทธศตวรรษที่ 13, อายุ-จารึกพุทธศตวรรษที่ 14, อายุ-จารึกพุทธศตวรรษที่ 12-14, ยุคสมัย-จารึกสมัยทวารวดี, ที่อยู่ปัจจุบัน-จารึกในอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ เพชรบูรณ์, วัตถุ-จารึกบนหิน, ลักษณะ-จารึกที่ฐานประติมากรรม, ศาสนา-จารึกในพระพุทธศาสนา, เรื่อง-เวทมนตร์คาถาในพระพุทธศาสนา, เรื่อง-เวทมนตร์คาถาในพระพุทธศาสนา-ปฏิจจสมุปบาท,
โพสต์เมื่อวันที่ 13 ก.พ. 2550 13:59:58 ( อัพเดทเมื่อวันที่ 17 ก.ค. 2566 10:13:49 )
ชื่อจารึก |
จารึกโบราณสถานหมายเลข 0996 |
อักษรที่มีในจารึก |
ปัลลวะ |
ศักราช |
พุทธศตวรรษ 12-14 |
ภาษา |
บาลี |
ด้าน/บรรทัด |
จำนวน 1 ด้าน มี 2 บรรทัด (เป็นชิ้นส่วนที่ชำรุด) |
วัตถุจารึก |
ศิลา |
ลักษณะวัตถุ |
อาจเป็นฐานประติมากรรม มีลักษณะเป็นแผ่นหิน มีรูกลวงตรงกลาง |
ขนาดวัตถุ |
ทรงกลมชำรุด กว้าง 21 ซม. ยาว 50 ซม. |
บัญชี/ทะเบียนวัตถุ |
ในหนังสือ จารึกที่เมืองศรีเทพ และหนังสือ อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ กำหนดเป็น “จารึกโบราณสถานหมายเลข 0996” |
ปีที่พบจารึก |
พุทธศักราช 2534 |
สถานที่พบ |
โบราณสถานหมายเลข 0996 เมืองโบราณศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ |
ผู้พบ |
เจ้าหน้าที่อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ |
ปัจจุบันอยู่ที่ |
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ตำบลศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ |
พิมพ์เผยแพร่ |
1) จารึกที่เมืองศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2534), 127-132. |
ประวัติ |
ศิลาจารึกหลักนี้ พบขณะทำการขุดแต่งโบราณสถานหมายเลข 0996 ในอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ซึ่งโบราณสถานแห่งนี้ อยู่ติดกับปรางค์สองพี่น้อง ทางด้านทิศตะวันตก หลักฐานจากการขุดแต่งบ่งชี้ว่า เป็นโบราณสถานทางศาสนาพราหมณ์ในพุทธศตวรรษที่ 16-17 แต่อักษรและข้อความในจารึกเป็นอักษรปัลลวะ ภาษาบาลี และตัวอักษรก็มีอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ 12-14 ซึ่งเป็นคนละยุคกับตัวโบราณสถาน เป็นไปได้ว่าศิลาจารึกหลักนี้ ซึ่งชำรุดและมีขนาดเล็กอาจถูกนำมาจากบริเวณอื่นในเมืองศรีเทพในภายหลัง หรือบริเวณนี้อาจเคยเป็นโบราณสถานทางพุทธศาสนาในพุทธศตวรรษที่ 12-14 มาก่อน แล้วภายหลังชำรุดทรุดโทรม ภายหลังราวพุทธศตวรรษที่ 16-17 ศาสนาพราหมณ์ได้เจริญขึ้นในเมืองศรีเทพ จึงได้มีการบูรณะให้โบราณสถานแห่งนี้เป็นศาสนสถานของฮินดูไป อย่างไรก็ตาม ในปรางค์สองพี่น้อง ได้พบแผ่นหินรูปครึ่งวงกลมสลักลายกลีบบัว ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นโบราณวัตถุสมัยทวารวดีในพุทธศตวรรษที่ 12 และถูกนำมาใช้เป็นส่วนประกอบของโบราณสถานในพุทธศตวรรษที่ 16-17 |
เนื้อหาโดยสังเขป |
เนื้อหาของจารึกหลักนี้เกี่ยวกับหลักธรรมสำคัญของพระพุทธศาสนาเรื่อง โพธิกถา ปฏิจจสมุปบาทมนสิการ ข้อที่ 1-3 ว่าด้วยเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม และ ปฏิโลม |
ผู้สร้าง |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
การกำหนดอายุ |
กำหนดอายุตามรูปแบบอักษรปัลลวะ อายุราวพุทธศตวรรษที่ 12-14 |
ข้อมูลอ้างอิง |
เรียบเรียงข้อมูลจาก : ตรงใจ หุตางกูร, วชรพร อังกูรชัชชัย และดอกรัก พยัคศรี(2547); นวพรรณ ภัทรมูล, แก้ไขเพิ่มเติม (2557), โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., จาก : |
ภาพประกอบ |
ภาพถ่ายและภาพคัดจำลองอักษรจารึกจาก : จารึกที่เมืองศรีเทพ (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2534) |