จารึกฐานพระพุทธรูปวัดศรีเมือง

อักษรที่มีในจารึก

ธรรมอีสาน

ศักราช

พุทธศักราช 2306

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 6 บรรทัด

วัตถุจารึก

สำริด

ลักษณะวัตถุ

ฐานพระพุทธรูป

ขนาดวัตถุ

หน้าตักกว้างประมาณ 3 ศอก เฉพาะบริเวณที่มีจารึกยาว 66 ซม. กว้าง 15 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

ในหนังสือ ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว กำหนดเป็น “จารึกฐานพระพุทธรูปวัดศรีเมือง”

ปีที่พบจารึก

ไม่ปรากฏหลักฐาน

สถานที่พบ

พระพุทธรูปประธาน ในโบสถ์วัดศรีเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย

ผู้พบ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ปัจจุบันอยู่ที่

พระพุทธรูปประธาน ในโบสถ์วัดศรีเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย

พิมพ์เผยแพร่

ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย - ลาว (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 355-356.

ประวัติ

จากเนื้อความในจารึก เข้าใจว่ามีการเคลื่อนย้ายมาจากเวียงจันทน์

เนื้อหาโดยสังเขป

ข้อความจารึกกล่าวถึงพระราชมารดามหากษัตริย์ขัตติยวรกัญญาเจ้าที่ได้สร้างพระพุทธรูปองค์นี้ พร้อมตั้งคำอธิษฐาน

ผู้สร้าง

พระราชมารดามหากษัตริย์ขัตติยวรกัญญาเจ้า

การกำหนดอายุ

ข้อความจารึกบรรทัดที่ 1 ระบุ ศักราช 125 คือ จ.ศ. 1125 ซึ่งตรงกับ พ.ศ. 2306 อันเป็นสมัยที่พระเจ้าศิริบุญสาร ปกครองราชอาณาจักรล้านช้างเวียงจันทน์ (พ.ศ. 2273-2322)

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2550, จาก :
1) ธวัช ปุณโณทก, “จารึกฐานพระพุทธรูปวัดศรีเมือง,” ใน ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว : ศึกษาทางด้านอักขรวิทยาและประวัติศาสตร์อีสาน (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 355-356.
2) สิลา วีระวงส์, เรียบเรียง ; สมหมาย เปรมจิตต์, แปล, ประวัติศาสตร์ลาว, พิมพ์ครั้งที่ 3 (กรุงเทพฯ : มติชน, 2540), 137-151.

ภาพประกอบ

ภาพถ่ายจารึกจาก : โครงการพัฒนาฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), สำรวจเมื่อ 28-31 ตุลาคม 2550