จารึกบนแผ่นอิฐ หมายเลข 4 ตาราง 62 ก้อน ช

อิฐหมายเลข 4 ตาราง 62 ก้อน ช

ไทยน้อย

พุทธศักราช 2191-2244

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 1 บรรทัด

ดินเผา

แผ่นอิฐ

-

ในหนังสือ จดหมายเหตุการบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม และ ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว กำหนดเป็น “อิฐหมายเลข 4 ตาราง 62 ก้อน ช”

พุทธศักราช 2518-2522

วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม

ไม่ปรากฏหลักฐาน

วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม

1) วารสารศิลปากร ปีที่ 20 ฉบับที่ 1-2 (พฤษภาคม-กรกฎาคม 2519) : 134-145.
2) จดหมายเหตุการบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม (กรุงเทพฯ : คณะกรรมการดำเนินงานบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในองค์พระธาตุพนม, 2522), 193.
3) ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 340.

พระธาตุพนมล่มเมื่อ วันที่ 11 สิงหาคม 2518 (เวลา 19.38 น.) ในการปฏิสังขรณ์ใหม่เมื่อ พ.ศ. 2518-2522 ได้มีการขุดสำรวจตามหลักวิชาการโบราณคดี ได้พบจารึกฐานพระพุทธรูปประมาณ 1,015 องค์ และแผ่นจารึกอื่นๆ 46 ชิ้น จารึกเหล่านี้บางส่วน นายวัชรินทร์ (ปฏิพัทธ์) พุ่มพงษ์แพทย์ ร่วมกับพระเทพรัตนโมลี (แก้ว กันโตภาโส) เจ้าอาวาสวัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อ่าน และอธิบายศัพท์ นำมาพิมพ์รวมอยู่ในหนังสือ จดหมายเหตุการบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม (กรมศิลปากร, โรงพิมพ์พิฆเณศ 2522) และ “ข้อมูลใหม่ที่ได้จากจารึกในพระธาตุพนม” ใน วารสารศิลปากร ฉบับที่ 1 ปีที่ 20 พ.ศ. 2519

ข้อความจารึกระบุนามของผู้สร้าง ได้แก่ แก่นศิลา

แก่นศิลา

ข้อความในจารึกนี้มิได้ระบุศักราชไว้ แต่กรมศิลปากรได้กำหนดอายุของจารึกนี้ให้อยู่ในช่วง พ.ศ. 2191-2244 โดยเทียบเคียงกับศักราชที่ปรากฏในจารึกฐานพระพุทธรูปองค์อื่นๆ ที่พบในองค์พระธาตุพร้อมกัน

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2549, จาก :
1) กรมศิลปากร, จดหมายเหตุการบูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม : ณ วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม พ.ศ. 2518-2522 (กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์พิฆเณศ, 2522), 193.
2) ธวัช ปุณโณทก, “จารึกกรุพระธาตุพนม,” ใน ศิลาจารึกอีสานสมัยไทย-ลาว : ศึกษาทางด้านอักขรวิทยาและประวัติศาสตร์อีสาน (กรุงเทพฯ : คุณพินอักษรกิจ, 2530), 333-340.
3) วัชรินทร์ พุ่มพงษ์แพทย์, “ข้อมูลใหม่ที่ได้จากจารึกในพระธาตุพนม,” ศิลปากร 20, 1-2 (พฤษภาคม-กรกฏาคม 2519) : 134-145.