จารึกเรื่องฏีกาพาหุง ห้องที่ 4 (บทที่ 2 มาราติเรกมภิยุชฌิตสัพพรัตติง (ต่อ))

อักษรที่มีในจารึก

ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์

ศักราช

ไม่ปรากฏศักราช

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จำนวน 1 ด้าน (ไม่ทราบจำนวนบรรทัด)

วัตถุจารึก

หิน

ปีที่พบจารึก

ไม่ปรากฏหลักฐาน

สถานที่พบ

วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

ผู้พบ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ปัจจุบันอยู่ที่

ผนังพระวิหารทิศใต้ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

พิมพ์เผยแพร่

ประวัติ

จารึกเรื่องฏีกาพาหุง 8 บท ติดอยู่ที่ผนังพระวิหารทิศใต้ จำนวน 10 ห้อง เดิมมีภาพเขียนติดไว้เคียงกันกับแผ่นศิลาจารึก แต่ปัจจุบันภาพเขียนเหล่านั้นไม่มีแล้ว มีเพียงศิลาจารึกที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง

เนื้อหาโดยสังเขป

กล่าวถึง พาหุง บทที่ 2 (ต่อจากห้องที่ 3)  เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จเข้าไปเทศนาอยู่ในวิมานของอาฬวกยักษ์ คันธัพยักษ์ซึ่งรักษาประตูซึ่งรักษาประตูก็ไปบอกอาฬวกยักษ์ยังที่ยักขสมาคม พอดีกับเหมวตายักษ์และสาตาคิริยักษ์ก็มาถึงยักขสมาคมด้วย ต่างก็ได้บอกแก่อาฬวกยักษ์ว่าพระพุทธเจ้าเสด็จอยู่ในวิมานของอาฬวกยักษ์ อาฬวกยักษ์ก็โกรธ สำแดงฤทธิ์ถีบยอดเขาไกรลาศ แล้วร้องเรียกยักษ์บริวารให้ยกพลมาล้อมวิมาน ระดมยิงอาวุธดังห่าฝน แต่อาวุธกลับกลายเป็นดอกไม้บูชาพระพุทธเจ้า  อาฬวกยักษ์จึงพ่ายแพ้ พระพุทธเจ้าได้เทศนาโปรดจนอาฬวกยักษ์บรรลุโสดาปัตติผล พอมีผู้พาอาลวีกุมารมาถึงวิมาน ยักษ์กลับอุ้มไว้ด้วยความเมตตา พระพุทธเจ้าได้พายักษ์และกุมารไปยังอาลวีนคร โดยมีพญาอาลวีราชออกมารับที่นอกประตูเมือง

ผู้สร้าง

พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3)

การกำหนดอายุ

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2556, จาก :
1) “การปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน : ถอดจากโคลงดั้นพระนิพนธ์กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส,”  ใน ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2554), 77-78.
2) “เรื่องฏีกาพาหุง 8 (จารึกติดไว้ตามผนัง),”  ใน ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2544), 127.
3) “เรื่องฏีกาพาหุง 8 (จารึกติดไว้ตามผนัง),”  ใน ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2554), 129.