จารึกปราสาทหินพนมวัน 13

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

นม. 49

อักษรที่มีในจารึก

ขอมโบราณ

ศักราช

พุทธศตวรรษ 16-17

ภาษา

สันสกฤต

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 4 บรรทัด

วัตถุจารึก

หินทรายสีน้ำตาล

ลักษณะวัตถุ

ชิ้นส่วนหักชำรุด (จากส่วนบนของหลักจารึก)

ขนาดวัตถุ

กว้าง 14.5 ซม. สูง 14 ซม. หนา 6 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

1) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “นม. 49”
2) ในวารสาร ศิลปากร ปีที่ 34 ฉบับที่ 6 (พฤษภาคม 2534) กำหนดเป็น “จารึกปราสาทหินพนมวัน 13”

ปีที่พบจารึก

เดือนกันยายน 2533

สถานที่พบ

บริเวณฐานประตูอาคารอิฐด้านทิศเหนือของประตูทางเข้าปราสาทองค์กลาง ในบริเวณปราสาทหินพนมวัน บ้านมะค่า ตำบลบ้านโพธิ์ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

ผู้พบ

นายทรรศนะ โดยอาษา เจ้าหน้าที่หน่วยศิลปากรที่ 6 อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา

ปัจจุบันอยู่ที่

บริเวณฐานประตูอาคารอิฐด้านทิศเหนือของประตูทางเข้าปราสาทองค์กลาง ในบริเวณปราสาทหินพนมวัน ตำบลบ้านโพธิ์ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

พิมพ์เผยแพร่

วารสาร ศิลปากร ปีที่ 34 ฉบับที่ 6 (พฤษภาคม 2534) : 107-112.

ประวัติ

เจ้าหน้าที่หน่วยศิลปากรที่ 6 อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ได้ส่งชิ้นส่วนจารึกนี้มาให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริการหนังสือตัวเขียนและจารึกอ่านและศึกษา

เนื้อหาโดยสังเขป

ข้อความจารึกชำรุด พบเพียงข้อความสรรเสริญพระศิวะในบรรทัดแรก

ผู้สร้าง

ไม่ปรากฏหลักฐาน

การกำหนดอายุ

จารึกนี้เป็นชิ้นส่วนซึ่งแตกออกมาจากส่วนบนของหลักจารึก สภาพทั่วไปชำรุดมาก เส้นจารึกตื้น และลบเลือนหายไปเกือบหมด ปรากฏรูปอักษรเพียง 4 บรรทัด เส้นจารึกไม่ค่อยชัดเจน แต่จากรูปลักษณะอักษรบางตัวที่พอมองเห็น อาจประมาณได้ว่ารูปอักษรมีอายุราวปลายพุทธศตวรรษที่ 16-17

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2548, จาก :
จตุพร ศิริสัมพันธ์, “ศิลาจารึกปราสาทหินพนมวัน 13,” ศิลปากร 34, 6 (พฤษภาคม 2534) : 107-112.