พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดสำโรงริเริ่มก่อตั้งโดยเจ้าอาวาสวัดสำโรง พระครูสิริปุญญาภิวัตน์ เมื่อปี พ.ศ. 2542 พระครูสิริปุญญาภิวัตน์ เจ้าอาวาสวัดสำโรงร่วมกับชาวบ้านชุมชนวัดสำโรงและชุมชนใกล้เคียงได้ร่วมกันบริจาคเครื่องมือเครื่องใช้ในการดำรงชีวิตและการประกอบอาชีพ ได้แก่ อุปกรณ์ที่ใช้ในการประกอบอาหาร เครื่องมือหัตถกรรมต่างๆ อุปกรณ์ตวงข้าว เครื่องมือจับสัตว์น้ำและเครื่องใช้อื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก โดยทางพิพิธภัณฑ์มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะอนุรักษ์มรดกพื้นบ้านเหล่านี้ไว้ให้เป็นแหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมพื้นบ้านของคนไทยในอดีตแก่นักเรียน นักศึกษา และผู้สนใจทั่วไป การจัดแสดง แบ่งเป็น 2 อาคาร อาคารหลังแรกคือ อาคารของใช้พื้นบ้าน อาคารหลังที่ 2 คือ อาคารอาชีพชาวนา จัดแสดงอุปกรณ์และเครื่องมือในการทำนา เช่น อุปกรณ์ในการไถหว่าน อุปกรณ์ในการตกกล้า อุปกรณ์ในการเกี่ยวข้าว-นวดข้าว ระหัดชกมวย ระหัดเครื่องยนต์ แป้นตอกกล้า ไม้หาบกล้า เครื่องฝัดข้าวครกตำข้าว อาจเรียกได้ว่าความโดดเด่นของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้คือ วัตถุที่จัดแสดงที่เป็นเครื่องมือเครื่องใช้พื้นบ้านที่มีสภาพสมบูรณ์และหาชมได้ยากแล้วในปัจจุบัน นอกจากนี้ยังมีการแสดงเรือพื้นบ้านรูปแบบต่าง ๆ เช่น เรือบด เรือเพียว เรือแปะ เรือมาด เรือจ้าง เป็นต้น