ศูนย์เรียนรู้ประมงพื้นบ้านเชียงคาน ก่อกำเนิดจากการทำงานวิจัยไทบ้านของกลุ่มชาวประมงพื้นบ้านเชียงคาน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 จากนั้นกลุ่มได้เริ่มเก็บไม้ลอยน้ำเพื่อนำมาสร้างศูนย์เรียนรู้ฯ ต่อมาองค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) (อพท.) เข้ามาสนับสนุนงบประมาณการสร้างศูนย์เรียนรู้ วัตถุประสงค์ของศูนย์เรียนรู้ประมงพื้นบ้านเชียงคานคือ ต้องการรักษาวิถีวัฒนธรรมการดำรงชีพของบรรพบุรุษ เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน บอกถึงปัญหาอุปสรรคที่มากระทบกับวิถีชุมชน เช่น การขึ้นลงของแม่น้ำโขงไม่ปรกติเมื่อครั้นอดีต ในรูปแบบของนิทรรศการวิถีชีวิตแม่น้ำโขง โมเดลปลาชนิดต่างๆ รวมถึงมีการแสดงเครื่องมืออุปกรณ์หาปลาที่ใช้งานได้ เช่น มอง (ข่าย) เบ็ด ซ้อน และเอกลักษณ์การหาปลาที่ไม่เหมือนใครคือการหาปลาด้วย “นาม”