หลังเหตุการณ์สึนามิในไทยปี พ.ศ. 2547 พื้นที่ในอำเภอตะกั่วป่ากลายเป็นสถานที่แห่งความทรงจำของผู้คน เรือประมงสองลำสีส้มกับสีฟ้าที่ถูกคลื่นพัดเข้ามาเกยตื้นบนชายฝั่ง กลายประจักษ์พยานสำคัญที่บอกเล่าเหตุการณ์ภัยพิบัติบนพื้นที่อำเภอตะกั่วป่า โดยเรือสีฟ้า เป็นเรือที่มีเชือกหลุดห้อยออกมานอกลำเรือ ทำให้ชาวบ้านสามารถยึดเกาะและรอดชีวิตเป็นจำนวนมาก ส่วนเรือสีส้มก็จะหมุนเคว้งทำให้บ้านเรือนพังเสียหายไปหลายหลัง ซึ่งในคราวนั้น กระทรวงวัฒนธรรมได้มีโครงการก่อสร้างพิพิธภัณฑ์กลางแจ้งธรณีพิบัติภัยสึนามิ เรือประมงเกยตื้น (ส้มฟ้า) บ้านน้ำเค็ม เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ด้านสึนามิรวมถึงวิถีชีวิตวัฒนธรรมท้องถิ่น ภายในพื้นที่จะมีการจัดแสดงเรือประมงสองลำสีส้มและสีฟ้า และสร้างส่วนของอาคารพิพิธภัณฑ์กลางแจ้ง ปรับภูมิทัศน์ต่างๆ โดยรอบ อย่างไรก็ดีราวปี 2559 โครงการนี้ยังไม่คืบหน้า และเรือประมงสีส้มฟ้าถูกปล่อยให้ผุผัง ไม่มีการซ่อมบำรุง กลายเป็นข่าวที่ชาวบ้านวอนให้หน่วยงานผู้รับผิดชอบรีบเร่งดำเนินการให้แล้วเสร็จตามที่เคยวางเป้าหมายไว้