ข้อมูลพิพิธภัณฑ์สึนามิบ้านน้ำเค็ม

กระทรวงวัฒนธรรม ดำเนินโครงการก่อสร้างอาคาร พิพิธภัณฑ์กลางแจ้งธรณีพิบัติภัยสีนามิ ตำบลบางม่วง อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็น "พิพิธภัณฑ์สึนามิบ้านน้ำเค็ม" โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็นแหล่งเรียนรู้ที่มีการรวบรวมและอนุรักษ์สิ่งของอันเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์และเป็นอนุสรณ์สถานในการระลึกถึงเหตุการณ์ธรณี พิบัติภัยสึนามิในปี พ.ศ. 2547 เพื่อประโยชน์แก่เยาวชน ชุมชน และบุคคลโดยทั่วไป รวมถึงเป็นศูนย์กลางกิจกรรมชุมชนในการสร้างรายได้ และเป็นสื่อกลางในการถ่ายทอดเรื่องราว ประสบการณ์ สร้างความตระหนักถึงการเตรียมการรับมือ ภัยพิบัติทางธรรมชาติและสร้างเครือข่ายความร่วมมือทั้งในประเทศและต่างประเทศ
 
การจัดแสดงเนื้อหาของพิพิธภัณฑ์โดยการใช้พื้นที่จัดแสดงภายนอก เป็นตัวอาคารประกอบภูมิทัศน์ และการจัดแสดงนิทรรศการภายใน ภายใต้แนวคิดการเล่าเรื่องด้วยวิธีการกึ่งเรื่องราวกึ่งวัตถุ (story and object based) จากเรื่องราวข้อเท็จจริง ข้อมูล และคำบอกเล่าจากผู้ประสบภัยในชุมชน นอกจากนี้ ยังมีการจัดแสดงวัตถุที่รวบรวม จากเหตุการณ์ในการเล่าเรื่อง โดยพื้นที่โครงการ แบ่งได้เป็น 4 ส่วนหลัก ได้แก่
     (1) ส่วนจัดแสดงภายนอกอาคาร ประกอบด้วย บริเวณติดตั้งเรือสีฟ้า, บริเวณติดตั้งเรือสีส้ม, พื้นที่ภูมิทัศน์โดยรอบอาคารและหอชมทัศนียภาพ, ทางเดินบนดาดฟ้า และป้ายจารึกชื่อผู้สูญเสีย
     (2) ส่วนบริการ ประกอบด้วย ห้องโถงทางเข้า, บริเวณจำหน่ายบัตรและห้องเจ้าหน้าที่ ขนาด 120 ตร.ม., ร้านจำหน่ายสินค้าที่ระลึกและร้านกาแฟ ขนาด 60 ตร.ม. และห้องมัลติมีเดีย ขนาด 10 ตร.ม.
     (3) ส่วนนิทรรศการภายในอาคาร ประกอบด้วย ห้องนิทรรศการ 1 ขนาด 125 ตร.ม., ห้องนิทรรศการ 2 ขนาด 266 ตร.ม. และบ้านจัดแสดง ขนาด 65 ตร.ม.
     (4) พื้นที่สนับสนุนอื่นๆ ประกอบด้วย ลานจอดรถ, พื้นที่ภูมิทัศน์โดยรอบอาคาร และห้องน้ำให้บริการนิทรรศการภายในออกแบบโดย นายวุฒินันท์ จินศิริวานิชย์ มัณฑนากรชำนาญการพิเศษ และ นายภัทร สำราญสุข มัณฑนากรชำนาญการ สำนักสถาปัตยกรรม กรมศิลปากร
  
โดยแบ่งลำดับขั้นการเข้าชมแบบ linear เริ่มจากการรับชมวีดิทัศน์นำเข้าเนื้อหาและบรรยากาศนิทรรศการ

โซนที่ 1 สัณฐานของบ้านน้ำเค็ม
โซนที่ 2 เรื่องเล่าจากผู้ประสบภัย
โซนที่ 3 ความรู้เบื้องต้นธรรมชาติของสึนามิ
โซนที่ 4 เล่าเรื่องจากวัตถุ
โซนที่ 5 และ 6 เป็นเรื่องราวต่อเนื่อง ที่เกิดภายหลังจากภัยพิบัติในด้านการเรียนรู้และป้องกัน
โซนที่ 7 พื้นที่เปิดให้ชุมชนสามารถเข้าใช้สอยในกิจกรรมของชุมชน
ก่อนที่จะไปชมนิทรรศการกลางแจ้ง เรือสีส้ม เรือสีฟ้า และขึ้นด้านบนดาดฟ้า ระลึกถึงผู้เสียชีวิต และขึ้นหอชมวิวบ้านน้ำเค็ม เป็นจุดสุดท้าย