ครั้งที่แล้วอ่านตำราแมวส่วนของ "แมววิลาศ" ไป ครั้งนี้เรามาอ่านบทที่ 2 กันต่อ=^ ^=

บทที่ 2 แมวเก้าแต้ม
คำถ่ายถอดจากสมุดไทย (ตามอักขรวิธีเดิม)
ฯ|2 นืงกัายขัาวศรีส‟มภอง    โสภาลำยอง    แลดำนั้นเก้าแห่งม - -   
ส‟มยาแมัวเทจศ่มีศรี    แม้นใครเลีัยงดี    ค้าฃ้ายจ่ได้โภคา
สรัปสีนส‟มบัดีนานา    เนืองเนืองเนืองมา    ทูกสิ่งสาร่พัรณ่พึงมี
ผูนั้นจักเปน - -     - - - - -    จ่ให้คูนเจัาต‟น ฯ|
 
คำปริวรรตเป็นภาษาไทยปัจจุบัน
หนึ่งกายขาวศรีสมผอง    โสภาลำยอง    แลดำนั้นเก้าแห่ง(มี)*
สมยาแมวเทศมีศรี    แม้นใครเลี้ยงดี    ค้าขัายจะได้โภคา
ทรัพย์สินสมบัตินานา    เนืองเนืองเนื่องมา    ทุกสิ่งสารพันพึงมี
ผู้นั้นจักเป็น(เศรษฐี    เพราะแมวนั้นดี)    จะให้คุณเจ้าตน ฯ|
 
*ข้อความส่วนที่อยู่ในวงเล็บเป็นข้อความที่ไม่พบในเอกสารสมุดไทยฉบับ หมอเหฯ แต่หามาจากเอกสารเรื่องเดียวกันแต่เป็นฉบับอื่น ๆ จากแหล่งอื่น ๆ ที่มีเนื้อความ(อันคาดว่า)จะคัดลอกมาจากแหล่งเดียวกัน ซึ่งมีความใกล้เคียงกันมากและสามารถนำมาเติมส่วนที่ขาดหายไปให้ได้ใจความสมบูรณ์ขึ้น

สรุปรูปพรรณของแมวเก้าแต้ม-ตัวสีขาว มีสีดำแต้มเป็นดวง ๆ เก้าแห่ง หากเลี้ยงดี ๆ จะให้คุณด้านค้าขายร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองไหลมาเทมา



เพิ่มเติมจากตำราอื่น - บางตำราระบุว่าแต้มสีดำทั้งเก้าแต้มนั้นจะปรากฏบริเวณหัว คอ โคนขาทั้งสี่ข้าง ไหล่ทั้งสองข้าง และโคนหาง

หลายคนเข้าใจผิดคิดว่า "แมวเก้าแต้ม" หมายถึง "แมววิเชียรมาศ" ซึ่งก็มีเก้าแต้มเหมือนกัน และนั่นเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน  .... ที่ถูกแล้ว "แมวเก้าแต้ม" กับ "แมววิเชียรมาศ" เป็นคนละชนิดกันแน่นอน แม้จะมีส่วนคล้ายกันบ้าง ซึ่งจะเหมือนหรือต่างกันอย่างไรนั้นไว้จะอธิบายใน blog ตอน แมววิเชียรมาศ ... อันจะติดตามมาในไม่ช้านี้ ^^
จบตอนที่ 2

ผู้เขียน : นวพรรณ ภัทรมูล

คำสำคัญ : ตำราแมว ตำราแมวไทย ฉบับ หมอเห ณ วัดท่าพูด วรรณกรรมวัดท่าพูด