“แมว” เป็นสัตว์เลี้ยงเคียงข้างมนุษย์มาแต่ยุคโบราณ ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่หรือภูมิภาคไหนในโลก มักจะพบหลักฐานภาพเขียน ประติมากรรม เรื่องเล่า และร่องรอยความเชื่อ เกี่ยวกับแมวปรากฏอยู่ทั่วไป

“ตำราแมว” ที่ผู้เขียนหยิบมาอ่านในครั้งนี้ ได้มาจากบ้านหมอเห สายโกสินทร์ หมอกลางบ้าน ที่ชุมชนท่าพูด ต.ไร่ขิง อ.สามพราน จ.นครปฐม ก็คงคล้ายกับตำราแมวที่พบอยู่ทั่วไปในแต่ละท้องถิ่น (ซึ่งแม้จะพบไม่มากนัก แต่ยังพอมีอยู่บ้าง) อาจจะไม่มีอะไรพิเศษ หรือโดดเด่นไปกว่าตำราแมวฉบับไหน ๆ  ภาพวาดอาจไม่ชัดนัก ส่วนของตัวเล่มสมุดไทยก็ชำรุด ผุกร่อนฉีกขาดไปหลายแห่ง กระนั้นก็ดีความพิเศษหรือความสนใจที่ทำให้ผู้เขียนหยิบตำราแมวฉบับนี้ขึ้นมาอ่าน ก็เห็นจะเป็นการที่ผู้เขียนได้หยิบจับและสัมผัสสมุดไทยฉบับนี้โดยตรง เมื่อประกอบกับความสนใจส่วนตัวของผู้เขียนในเรื่องที่เกี่ยวกับแมวแล้ว ก็ไม่ต้องมีเหตุผลอื่นใดมากไปกว่านี้สำหรับการที่จะลัดคิวหยิบตำราแมวขึ้นมาอ่านก่อนตำราฉบับไหน ๆ

ในตำราแมวฉบับนี้ ไม่ได้ระบุว่า แมวแต่ละตัวที่กล่าวถึงนั้น มีชื่อเรียกว่าอะไร บอกแต่เพียงรูปพรรณสัณฐาน ลักษณะเด่น และการให้คุณแก่ผู้เลี้ยงดูในลักษณะต่าง ๆ ทั้งนี้ โดยสิริรวมแล้ว แมวทุกตัวในตำราแมวฉบับนี้ ล้วนแต่เป็นแมวมงคลซึ่งให้คุณแก่ผู้เลี้ยงทั้งสิ้น ผู้เขียนได้อ่านแล้วเทียบข้อมูลเกี่ยวกับรูปพรรณสัณฐานดังกล่าวกับข้อมูลเกี่ยวกับแมวมงคลอื่น ๆ ของไทย เพื่อจับคู่และกำหนดให้ได้ว่าข้อมูลในสมุดไทยบทนี้ ๆ กล่าวถึงแมวชนิดไหน ซึ่งก็ไม่ยากอะไรนัก



บทที่ 1 แมววิลาศ
คำถ่ายถอดจากสมุดไทย (ตามอักขรวิธีเดิม)
ฯ|1แมัวเอกทารกลัาวโดยหมัาย    ตำราบันยาย    ในรูปพันพัรร่นัา
กายดำแดนภักตระโสภา    สองหูบาทา    ท้องหลังแลหาง- -                           
                    
เก้าแหังใสเส่ม‟อสำลี    เนดดังม่นี    ม‟ร่ก่ฏมาเปรียบใ - - -
สำเนียง - - - - -        - - - -    - - - ญิงชาย    
                   
แม้นใคร - - - -    - - - -      - - - - - -  ผู้ใญัเลีอน - - -
สฤงฆานบ‟รีพานโภคา     ทรัพสีนจักมา    เนีอง ๆ - - - - -                
              
จักเจ่รินส่วัดดีภาบศักศรี    สัตรูไภรี    บ‟ห่อนจ่ใก - - -      
เลี้ยงให้จ‟งดีมีพ‟น    ตามท่ารกล้าวก‟น    ตำราดังนี้โดย –
            
คำปริวรรตเป็นภาษาไทยปัจจุบัน
แมวเอกท่านกล่าวโดยหมาย    ตำราบรรยาย    ในรูปพรรณพรรณนา
กายดำเด่นพักตร์โสภา    สองหูบาทา    ท้องหลังแลหาง(มีสี)*     
                    
เก้าแห่งใสเสมอสำลี    เนตรดังมณี    มรกตมาเปรียบ(กับนัยนา)
สำเนียงไพ(เราะสหัศา    เป็นที่เมตตา    แก่ฝูงมนุษย์ห)ญิงชาย                             
                   
แม้นใครได้เลี้ยงโดยหมาย    จักได้เป็นนาย    ผู้ใหญ่เลื่อน(ที่ฐานา)     
ศฤงคารบริวารโภคา    ทรัพย์สินจักมา    เนืองเนือง(บริบูรณ์พูนมี) 
             
จักเจริญสวัสดิภาพศักดิ์ศรี    ศัตรูไพรี    บ่ห่อนจะ(ใกล้กายตน)                        
เลี้ยงให้จงดีมีผล    ตามท่านกลัาวกล    ตำราดังนี้โดย(ปอง)              

*ข้อความส่วนที่อยู่ในวงเล็บเป็นข้อความที่ไม่พบในเอกสารสมุดไทยฉบับ หมอเหฯ แต่หามาจากเอกสารเรื่องเดียวกันแต่เป็นฉบับอื่น ๆ จากแหล่งอื่น ๆ ที่มีเนื้อความ(อันคาดว่า)จะคัดลอกมาจากแหล่งเดียวกัน ซึ่งมีความใกล้เคียงกันมากและสามารถนำมาเติมส่วนที่ขาดหายไปให้ได้ใจความสมบูรณ์ขึ้น

สรุปรูปพรรณของเจ้าเหมียววิลาศ - ตัวสีดำ หน้าสวย มีสีขาวแซมเก้าจุด ได้แก่ สองหู สี่เท้า  ท้อง หลัง และหาง  มีดวงตาสีเขียวสดใส และมีน้ำเสียงที่ไพเราะ หากใครได้เลี้ยง ผู้นั้นจะได้เป็นใหญ่เป็นโต ได้เลื่อนขั้น ทรัพย์สินบริวารเพิ่มพูน ศัตรูที่คิดร้ายไม่อาจจะมากล้ำกราย

จบตอนที่ 1
 

ผู้เขียน : นวพรรณ ภัทรมูล

คำสำคัญ : ตำราแมว ตำราแมวไทย ฉบับ หมอเห ณ วัดท่าพูด วรรณกรรมวัดท่าพูด