กลุ่มอาคารรูปร่างเรียบง่ายที่แฝงตัวอยู่ท่ามกลางแมกไม้อันร่มรื่น หรือที่เรียกขานว่า "ศูนย์ศิลป์สิรินธร" แห่งนี้เกิดขึ้นด้วยความคิดริเริ่มของ ครูสอนศิลปะ "ครูสังคม ทองมี" คุณครูศิลปะแห่งโรงเรียนศรีสงครามวิทยา ที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่าเป็นแหล่งผลิตผลงานทางศิลปะของนักเรียนที่มีคุณภาพ และสร้างชื่อเสียงทั้งในระดับประเทศและระดับโลก

กว่าที่ศูนย์ศิลป์ฯแห่งนี้จะก่อกำเนิดอย่างเป็นรูปธรรมเช่นนี้ได้นั้น ครูสังคม ต้องใช้เวลาต่อสู้ถึง 20 ปี เริ่มด้วยการเผยแพร่ความรู้ ความเข้าใจ ในเรื่องศิลปะในหลายๆ ด้าน โดยเฉพาะ เรื่องของการส่งผลงานของเด็กๆ เข้าร่วมการประกวดต่างๆ จนได้รับรางวัลมากมายรวมทั้งการต่อสู้ในหลักการ เพื่อให้รัฐบาลผ่านงบประมาณในการก่อสร้าง ซึ่งก็ใช้เวลาอีก 3 ปีเต็ม
 

"ศูนย์ศิลป์สิรินธร" เป็นชื่อที่ได้รับพระราชทานจาก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เริ่มก่อสร้างขึ้นในราวปี พ.ศ. 2536 ด้วยเงินงบประมาณ 11 ล้านบาท ด้วยความมุ่งหวังที่จะเปิดโลกทัศน์ให้กับเด็ก ๆ และผู้รักศิลปะในพื้นที่แถบภาคอีสานได้ใช้เป็นแหล่งศึกษาหาความรู้ เพื่อเสริมความรู้ที่นอกเหนือไปจากการเรียนการสอนในตำรา

ศูนย์ศิลป์สิรินธรแห่งนี้จัดสร้างบนเนื้อที่ทั้งหมด6ไร่ ในบริเวณโรงเรียนศรีสงครามวิทยา อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย อาณาบริเวณโดยรอบแวดล้อมไปด้วยธรรมชาติของสวนป่าตัวสถาปัตยกรรมได้รับการออกแบบให้สอดคล้องกับธรรมชาติมากที่สุด โดยฝีมือการออกแบบของบริษัทแปลน อาร์คิเต็ค จำกัด
 

อาคารทั้งสี่หลังของศูนย์ศิลป์ฯออกแบบเป็นรูปทรงเรียบง่าย ทว่าแฝงไว้ด้วยพลังแห่งการสร้างสรรค์อย่างเต็มเปี่ยมมองดูคล้ายกับงานประติมากรรมที่ช่วยประดับประดาให้สวนป่าโดยรอบมีความงดงาม

อาคารแต่ละหลังมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นแตกต่างกันไปตามลักษณะของการใช้สอย ทุกอาคารมีส่วนเชื่อมโยงถึงกันด้วยทางเดินที่เปรียบเสมือนแกนเชื่อมระหว่างอาคาร ถ้าหากมีการสร้างอาคารหลังใหม่เพื่อกิจกรรมอื่นๆ ก็สามารถสร้างต่อกันไปตลอดในแนวเดียวกัน
 

  อาคารหลังที่หนึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ศูนย์ศิลปะเด็กและเยาวชนซึ่งภายในเป็นการรวบรวมผลงานของศิลปินเด็กนับตั้งแต่ยุคที่ครูสังคมได้ไปบุกเบิกเป็นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2521 ชิ้นงานที่จัดแสดงนั้นคัดเลือกจากเด็กๆนับพันคนที่เคยสร้างชื่อเสียงไว้ จัดเป็นนิทรรศการถาวรเพื่อเป็นเครื่องหมายเตือนใจคนไทยและคนท้องถิ่นถึงความสามารถของเด็กไทย เพื่อบอกกล่าวความเป็นมาของการเรียนการสอนศิลปะของสถานศึกษาแห่งนี้
 

อาคารหลังที่สอง จัดเป็นห้องแสดงนิทรรศการหมุนเวียน ซึ่งจะช่วยเปิดโลกทัศน์ให้เด็กๆ และผู้สนใจ โดยการจัดแสดงก็จะมีการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันตลอดทั้งปี
 

ในอาคารหลังที่สามเป็นห้องประชุมสัมมนา อภิปราย บรรยายและการให้ความรู้เรื่องศิลปะเด็กและจัดอบรมครูศิลปะโดยเครื่องมือโสตทัศนูปกรณ์ต่างๆ ภายในอาคารและการตกแต่งก็ได้ความร่วมมือมูลนิธิ ดร.เทียม โชควัฒนา เป็นผู้สนับสนุน ดังนั้น อาคารแห่งนี้จึงมีชื่อตามผู้สนับสนุน
 

ส่วนอาคารสุดท้ายอาคารหลังที่สี่ได้จัดเป็นประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่องานศิลปะ หรือใช้ทำ      กิจกรรมการอบรมหรือการประชุมที่มีภาคปฏิบัติ

 

ข้อมูลจาก

http://www.srisongkram.ac.th/content/[accessed20070216]