| ตัวอย่าง | ปรากฏใน | ด/บ | จังหวัด | ผู้ให้ความหมาย |
|---|---|---|---|---|
|
กุเล เนะ โผงฺ วฺวํ เตลฺ เจกฺ มูล สฺยงฺ ต ชา สฺมิงฺ นา กมฺรเตงฺ ชคตฺ ต ราช . มานฺ ต ชา อาจารฺยฺย ปฺรธาน . ชา อาจารฺยฺยโหม สิงฺ นา วฺระ กฺรลา โหม อุกฺก. (บรรดาญาติเหล่านั้น บางคนได้เป็นอาจารย์ใหญ่ หรือ อาจารย์โหมะ ทำหน้าที่ประกอบพิธีบูชายัญ) |
จารึกสด๊กก๊อกธม 2 | 4/27 | สระแก้ว | พจนานุกรมไทย ฉบับเปลื้อง ณ นคร |
|
ลฺวะ – ต ราชฺย วฺระ ปาท กมฺรเตงฺ อญฺ ศฺรีหรฺษวรฺมฺมเทว ภควตฺ ปาท กมฺรเตงฺ อญฺ ต คุรุ ศฺรีทิวากรปณฺฑิต คิ ต อญฺเชญฺ ต (ชา ปฺร)ธาน โหม นา จตฺวาริ (ครั้นถึงรัชกาลของพระบาทกัมรเตงอัญศรีหรรษวรมันเทวะ ภควัตบาทกัมรเตงอัญดคุรุศรีทิวากรบัณฑิต ได้รับอัญเชิญให้ทำหน้าที่เป็นประธานโหมชั้น 4) |
จารึกปราสาทหินพระวิหาร 2 | 1/13 | ศรีสะเกษ | พจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 |
