นา สง กุฏิวิหาร สฺถาน สฺยง ดสฺส นุ วีดาน ด วิจิตฺร พฺวํ เลง รฺวฺวจ รศฺมิยาทิตฺย มวด บนฺลาย บนฺลฺวง ชวนิกา รํยฺวล วิง ยตฺรา บํคบ อนฺตราล  กฺราล นุ พสฺตฺร บญฺจรงฺค พฺวํ เลงดิ ด พุทฺธบาท จุะ ด ธรณิ สบ อนฺแล เถฺว พฺระ บูชากฺริยา โผง เจฺรน เพค พฺวํ อาจ ดิ คณนา ถา ปิ อีสฺส เลย โทะ นุ ปฺรยบ เมล พฺระราชมารฺคฺค โนะ ปฺรไพ ยฺวร สกฺ วรฺคฺค รูหาน ผฺลู สฺวรฺคฺ

(และปลูกสร้างกุฏิวิหารสถานที่ กางเพดานอันวิจิตร ไม่ให้แสงตะวันร้อน ให้แขวนพวงดอกไม้ เสด็จไปสั่งให้ปูลาดผ้าเบญจรงค์ไม่ให้เปื้อนพระบาทที่เหยียบลงบนพื้อดินทุกแห่ง ทำการบูชาทั้งหลายเป็นอันมากเหลือเกิน ไม่อาจคณนาว่าสิ้นสุดเลย แม้จะเปรียบดูพระราชมรรคานั้นก็สวยงามดังทางสวรรค์)