"สาปแช่ง" ตามพจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 ให้ความหมายว่า กล่าวมุ่งร้ายให้ผู้อื่นเป็นอันตรายอย่างร้ายแรง เช่น สาปแช่งไม่ให้ผุดให้เกิด. ซึ่งข้อความการสาปแช่งที่ปรากฏในจารึกก็มีหลายรูปแบบ เช่น แช่งให้ตกนรกอเวจี, ตกนรก 7 ชั่วโครต, ตกนรกชั่วฟ้าดินสลาย แช่งอย่าให้ได้เกิดเป็นคน แช่งให้ป่วย ให้พบอันตราย เป็นต้น

       "...ผิผู้ใดหากเอาออ(ก) ... (จ)ากเมิงคนให้ตกหม้อ(อเ)พจีแสนปี อย่าให้พบ ----" จารึกคำสาปแช่ง (พย.19 อักษรฝักขาม ภาษาไทย) ด้านที่ 1 บรรทัด 3-7   

---------------
ข้อมูลอ้างอิง

นวพรรณ ภัทรมูล. (2552). เขาสาปแช่งอันใดในจารึก. สืบค้นเมื่อวันที่ 30 มียนาคม 2565 จากเว็บไซต์  https://db.sac.or.th/inscriptions/articles/detail/9803
จารึกคำสาปแช่ง. จากเว็บไซต์ https://db.sac.or.th/inscriptions/inscribe/detail/1657