| 1321 |
ทวิ (1)
|
ทฺวิ |
น. |
สอง |
ป. |
| 1322 |
หัสต์ (1)
|
หสฺต |
น. |
มือ |
ส. |
| 1323 |
ภควดี (1)
|
ภควตี |
น. |
ใช้เป็นคําเรียกสตรีที่เคารพ เช่น พระมหิษี พระอุมา พระลักษมี |
ป. |
| 1324 |
โภค (1)
|
โภค |
น. |
สมบัติ |
ป. |
| 1325 |
อรรจน์ (1)
|
อรฺจฺจน |
น. |
การยกย่อง, การสรรเสริญ |
ส. |
| 1326 |
ไท (1)
|
ไท |
น. |
ผู้เป็นใหญ่ |
ท. |
| 1327 |
ทักขิณา (1)
|
ทกฺษิณา |
น. |
ทานเพื่อผลอันเจริญ; ขวา, ทิศใต้ |
ป. |
| 1328 |
ศต (2)
|
ศต |
น. |
ร้อย, 100 |
ป. |
| 1329 |
ปริมาณ (1)
|
ปริมาน |
น. |
กำหนดความมากน้อยของจำนวน |
ท. |
| 1330 |
ประมาณ (2)
|
ปฺรมานฺ |
ก. |
กะ, คาด, กำหนด, คะเน, คาด, หมาย, กำหนดได้ |
ส. |
| 1331 |
การย์ (1)
|
การฺยฺย |
น. |
หน้าที่, กิจ, ธุระ, งาน |
ส. |
| 1332 |
จอง (1)
|
โจงฺ |
ว. |
มั่นคง |
ข. |
| 1333 |
อวยะชา (1)
|
อฺวฺยะ ชา |
น. |
ศิวลึงค์ (หม่อมราชวงศ์สุภัทรดิศ ดิศกุล ได้อธิบายไว้ใน แถลงงานประวัติศาสตร์ เอกสารโบราณคดี ปีที่ 11 ฉบับที่ 1 - 3 (มกราคม – ธันวาคม 2520, หน้า 131) |
ข. |
| 1334 |
อาจารย์ประธาน (2)
|
อาจารฺยฺย ปรฺธาน |
น. |
อาจารย์ใหญ่, หัวหน้าอาจารย์, หัวหน้าพราหมณ์ปุโรหิต |
ส. |
| 1335 |
พระกลาโหม (1)
|
วฺระกรฺลาโหม |
น. |
ผู้มีหน้าที่ทำพิธีบูชาหรือสังเวยบวงสรวง |
ส. |
| 1336 |
อาจารย์โหม (1)
|
อาจารฺยฺยโหม |
น. |
อาจารย์โหมะ ทำหน้าที่ประกอบพิธีบูชายัญ |
ส. |
| 1337 |
ปุโรหิต (1)
|
ปุโรหิต |
น. |
พราหมณ์ผู้สอนอรรถธรรมของ กษัตริย์, พราหมณ์ที่ปรึกษาในทางขนบประเพณี |
ส. |
| 1338 |
ผสึก (1)
|
ผฺสิกฺ |
ก. |
น่าจะหมายถึง “ผฺสึก” ที่แปลว่า ให้สึก บังคับให้สึกจากพระ |
ข. |
| 1339 |
กรีฑา (1)
|
กฺรีฑา |
น. |
การประลองยุทธ์ |
ส. |
| 1340 |
พล (1)
|
วล |
น. |
กำลัง, แรง, กองทัพ |
ส. |
| 1341 |
แลง (1)
|
เอฺลงฺ |
น. |
น่าจะหมายถึง “อเลง” แปลว่า หินแลง |
ข. |
| 1342 |
ไพร (2)
|
ไวฺร |
น. |
ป่า |
ข. |
| 1343 |
วิทยา (1)
|
วิทฺยา |
น. |
ความรู้ |
ข. |
| 1344 |
กฏก (1)
|
กตก |
น. |
ทองปลายแขน, กำไล, กำไลมือ |
ส. |
