รีวิวของพิพิธภัณฑ์หลวงปู่แหวน สุจิณโณ วัดดอยแม่ปั๋ง

ดร.อมร มหพัฒนางกูร ลูกศิษย์ของหลวงปู่แหวน เป็นผู้บริจาคค่าก่อสร้างฐานรากอาคารพิพิธภัณฑ์รวมทั้งหินอ่อนปูพื้นและหินอ่อนมณฑป โดยตั้งใจสร้างเป็นมณฑปไว้อัฐบริขารของหลวงปู่แหวน รวมทั้งรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งของท่าน ส่วนอื่นๆของอาคารได้ใช้เงินของวัดที่หลวงตาหนู(พระครูวิจิตตวิโสธนาจารย์) เป็นผู้ดูแลจัดสร้างขึ้นจนสำเร็จสมบูรณ์ เปิดให้ประชาชนเข้าชมได้ในปี พ.ศ.2529 เป็นปีที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่แหวน สุจิณโณ อาคารพิพิธภัณฑ์เป็นศาลารูปดาวสี่แฉก หลังคาซ้อนทรงชัน ปูพื้นด้วยหินอ่อนสีเทาทั้งหลัง ภายในผนังส่วนคอสองแผงใหญ่ทั้ง 4 ด้าน ประดับด้วยภาพนูนต่ำดินเผา เล่าเรื่องราวของหลวงปู่แหวน เช่น ตอนที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จเยี่ยมหลวงปู่แหวน การรักษาหลวงปู่แหวนโดยหลวงตาหนู เป็นต้น

ศาลานี้มีผนังและซุ้มทางเข้า 4 ซุ้ม แต่ละซุ้มทำเป็นตู้กระจกบานเลื่อน ภายในจัดแสดงอัฐบริขารที่หลวงปู่เคยใช้สอยเป็นประจำ เช่น ย่าม จีวร หม้อกรองน้ำ ซุ้มกระจกด้านทิศเหนือ ประดิษฐานรูปปั้นรูปเหมือนหลวงปู่แหวนในท่านั่งสมาธิ ซุ้มกระจกด้านตะวันออก จัดแสดงชามศิลาดลเคลือบเขียวไข่กาใบสมบูรณ์ และกระปุกทรงคนโทเคลือบสีน้ำตาลเข้มเกือบดำอีกใบ ซึ่งหลวงตาหนูเคยเล่าว่า ขุดได้เมื่อกำลังขุดฐานรากของอาคาร ภายในวัดดอยแม่ปั๋งนี่เอง ตรงกลางอาคารสร้างมณฑปหินอ่อน ทรงคล้ายโกฏิ เป็นที่ประดิษฐานอัฐิของหลวงปู่แหวน จัดวางแท่นบูชาพุ่มพานดอกไม้โดยรอบ

ข้อมูลจาก : บุบผา จิระพงษ์. สถานภาพของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในจังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: คณะ มนุษยศาสตร์ สถาบันราชภัฏเชียงใหม่,2544. หน้า 282.