เอกสารโบราณในประเทศไทย

NPT004-072รวมหลายเรื่อง

หน้าต้นมีเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” “ยันต์” “ตำราเสกและหุงสีผึ้ง” หน้าปลายมีเรื่อง “ตำรานักษัตร” และวรรณกรรมไม่ทราบชื่อ

CMRU-CM-01-D-0022รังสีใสท่องดงไพรกว้าง

SKN001-135รัตณปัทโท

CMRU-CM-06-A-008-2รัตนรังสี

NPT004-017ราชาธิราช (พงศาวดารมอญ)

วรรณกรรมประวัติศาสตร์ชนชาติมอญ แปลจากภาษามอญเป็นภาษาไทยโดย เจ้าพระยาพระคลัง(หน)

CMRU-PR-01-A-0002รายชื่อคัมภีร์มหากัจจายนัตวิราโส รวบรวมมาจากที่ต่างๆ

เป็นบันทึกว่าด้วยคำกล่าวโอกาสถวายทานพระธรรมคัมภีร์ อัฏฐบริขาร และสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ของครูบากัญจนอรัญญวาสีมหาเถร ณ วัดสวนดอก เมื่อ พ.ศ.2373

CMRU-CM-01-D-0026เรียนน้ำรู้

NPT010-004เรื่องราวเลือดทั้งปวง

หน้าปกมีบัตรเชิญงานแต่งสีชมพูติดเอาไว้ ระบุ “สำเภา อุบลรัตน์ ขอเชิญหลั่งน้ำพระพุทธมนต์และประสาทพระในงานมงคงสมรส ณ วันจันทร์ที่ 7 มีนาคม 2492 ตรงกับวันขึ้น 9 ค่ำ เดือน 4 เวลา... น. ณ บ้านคลองขางช้าง อำเภอสามพราน ขันหมากออกจากบ้าน 7.00 น. ถึ 1 โมงเช้า”

NPT001-012โรคนิทาน

โรคนิทาน แปลว่า เหตุที่เกิดโรค พระคัมภีร์โรคนิทาน เป็นชื่อของพระคัมภีร์ที่ว่าด้วยเหตุและสมุฏฐานของโรค เป็นอีกคัมภีร์หนึ่งที่ออกนามว่า โกมารภัจแพทย์ เป็นผู้แต่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นการกล่าวยกย่องโกมารภัจในฐานะเป็นครูทางการแพทย์ไทยคนหนึ่ง (อ้างอิงจาก : บุษบา ประภาสพงศ์ และคนอื่นๆ, แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์: ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ, กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2542, หน้า 569.

NPT004-086โรคนิทาน

โรคนิทาน แปลว่า เหตุที่เกิดโรค พระคัมภีร์โรคนิทาน เป็นชื่อของพระคัมภีร์ที่ว่าด้วยเหตุและสมุฏฐานของโรค เป็นอีกคัมภีร์หนึ่งที่ออกนามว่า โกมารภัจแพทย์ เป็นผู้แต่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นการกล่าวยกย่องโกมารภัจในฐานะเป็นครูทางการแพทย์ไทยคนหนึ่ง (อ้างอิงจาก : บุษบา ประภาสพงศ์ และคนอื่นๆ, แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์: ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ, กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2542, หน้า 569.

NPT004-065โรคนิทาน

โรคนิทาน แปลว่า เหตุที่เกิดโรค พระคัมภีร์โรคนิทาน เป็นชื่อของพระคัมภีร์ที่ว่าด้วยเหตุและสมุฏฐานของโรค เป็นอีกคัมภีร์หนึ่งที่ออกนามว่า โกมารภัจแพทย์ เป็นผู้แต่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นการกล่าวยกย่องโกมารภัจในฐานะเป็นครูทางการแพทย์ไทยคนหนึ่ง (อ้างอิงจาก : บุษบา ประภาสพงศ์ และคนอื่นๆ, แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์: ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ, กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2542, หน้า 569.

NPT007-019โรคนิทาน

โรคนิทาน แปลว่า เหตุที่เกิดโรค พระคัมภีร์โรคนิทาน เป็นชื่อของพระคัมภีร์ที่ว่าด้วยเหตุและสมุฏฐานของโรค เป็นอีกคัมภีร์หนึ่งที่ออกนามว่า โกมารภัจแพทย์ เป็นผู้แต่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นการกล่าวยกย่องโกมารภัจในฐานะเป็นครูทางการแพทย์ไทยคนหนึ่ง (อ้างอิงจาก : บุษบา ประภาสพงศ์ และคนอื่นๆ, แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์: ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ, กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2542, หน้า 569.

SKN001-143ลักขณปิโร

CMRU-CM-06-A-012-4ลักขณะทาน

CMRU-CM-06-A-037-4ลักขณะสีลลักขณะทาน

PBI001-011ลักคณะตรีนิสิงเห

สมุดไทยขาวฉบับนี้เขียนด้วยอักษรขอมไทย ภาษาบาลี และภาษาไทย อักษรไทย ภาษาไทย เนื้อหาเกี่ยวกับไสยศาสตร์ การตั้งตรีนิสิงเห การเขียนยันต์ การกำกับคาถา เป็นต้น

NPH001-001ลักคะนะโจน 8 เซะถาน (ลักษณะโจร 8 สถาน)

กฎหมายลักษณะโจร 8 สถาน ทะเบียนของหอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติ คือ (23) สบ. 23.1.4/1 นายทองอ่อน สิทธิไกรพงษ์ได้มอบให้หอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติเก็บรักษา

RBR007-011ลักษณวงศ์

ลักษณวงศ์ เป็นโอรสของท้าวพรหมทัต วันหนึ่งเมื่อประพาสป่าพบนางยักษ์ตนนึงใช้เล่ห์กลจนลุ่มหลง สั่งประหารลูกเมียตนเอง ฝ่ายมเหสีและพระโอรสรอดจากประหารเพราะเพชรฆาตสงสาร พากันหนึเข้าป่า แต่พลัดพรากจากกัน ลักษณวงศ์ได้ฤาษีชุบเลี้ยงและถ่ายทอดวิชาให้จนเติบใหญ่ก็ขอลาไปตามหามารดาจนพบ ฝ่ายนางทิพเกสรผู้เรียนวิชาสำนักเดียวกันกับลักษณวงศ์ ก็เศร้าโศกเสียใจเพราะฤาษีที่เลี้ยงดูนางเสียชีวิต อยากจะตายตาม แต่ได้นางกินรีช่วยชีวิตไว้ ลักษณวงศ์หลังจากที่พบมารดาและช่วยบิดาจากการทำเสน่ห์ของนางยักษ์แล้วก็ทนคิดถึงนางทิพเกสรไม่ไหว หวังจะรับนางมาเป็นมเหสี จึงออกตามหา หลังจากที่ลักษณวงศ์ตามหาจนพบนางทิพเกสร ก็อยู่กินจนนางท้อง แต่ก็พลัดพรากกันอีกครั้ง เมื่อนางออกตามหาก็ทราบว่าลักษณวงศ์มีชายาอีกคนชื่อ นางยี่สุน สร้างความเสียใจให้นางทิพเกสรมาก นางจึงปลอมตัวเป็นพราหมณ์เกสร เข้าวังไปรับใช้ลักษณวงศ์ สุดท้ายก็ถูกสั่งประหารชีวิต (อ้างอิง https://www.sac.or.th/databases/thailitdir/detail.php?meta_id=218)

BKK001-040ลักษณะหญิงชั่วดี

หน้าปกใบลาน จารว่า “ ข้าฯ ผู้ชื่อว่าจานถ่ว้ายเสร็จ || ตำราผู้กนีดู ลักคณหญิงชั่วดีอยูในนีสิ้นแลฯ”

RBR002-0806ลักษณะแห่งแม่นมและไสยศาสตร์

NPT010-015ลินทอง

ท้าวลินทอง เป็นการตั้งชื่อเรื่องจากตัวละครเอกที่ชื่อ “ลินทอง” เพื่อสอดคล้องกับตัวละครเอกที่ในอดีตชาติ “ลินทอง” เป็นพระโพธิ์สัตว์กลับชาติมาเกิดเป็นพระพุทธเจ้า วรรณกรรมท้องถิ่นเรื่อง ลินทอง เป็นวรรณกรรมศาสนา เป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้ถ้อยคำ เรื่องการทูต หรือเรื่องคารมเสน่หา จนในปัจจุบันผู้คนนิยมเอาคาถาลินทองไปเจรจาธุรกิจ หรือเอาไปใช้ในการจีบผู้หญิง

RBR002-1087ลิ้นทอง

สมุดไทยขาว บันทึกด้วยอักษรไทย ภาษาไทย ลายมือเป็นระเบียบสวยงาม อ่านง่าย และมีการบุว่า “ผู้คัดลอก คือ นายทรง”

SKN001-119ลูกสิบ

SKN001-134โลกภาสา

SKN001-080โลกสมมติ

สมมต สมมติ สมมุติ คือ ที่ยอมรับตกลงกันเองโดยปริยายโดยไม่คํานึงถึงสภาพที่แท้จริง

CMRU-CM-06-A-075วงสวรรค์

RBR004-161วนประเวศ (พระเวสสันดร)

เทศน์มหาชาติ พระมหาเวสสัสดร กัณฑ์วนประเวศ

RBR003-004วรรณกรรม(ไม่ทราบเรื่อง)

วนวรรณกรรมไม่ปรากฏชื่อตัวละคร เนื้อหากล่าวถึงแม่พร่ำพรรณนาถึงลูกชายที่หลงภรรยา ไม่ฟังคาสั่งสอนของแม่ (อาจมีลูกชาย 2 คน), คำสมาทานศีล 5, บทสวดมนต์แปล ฯลฯ

RBR003-067วรรณกรรมคำสอน

สมุดไทยบันทึกวรรณกรรมืั้เป็นวรรณกรรมคำสอน ไม่ทราบชื่อเรื่อง เนื้อหาสอนหลายเรื่อง เช่น ไหว้พระสวดมนต์ก่อนนอน ปรนนิบัติครูบาอาจารย์ ตั้งในเล่าเรียนอักขระ ฯลฯ

BKK001-034วรรณคดี

วรรณคดีไม่ทราบชื่อเรื่อง ไม่ครบฉบับ แต่ลายมือที่เขียนค่อนข้างสวย

BKK001-013วรรณคดี

วรรณคดีไม่ทราบชื่อเรื่อง ขึ้นต้นด้วยบทไหว้ครูของนายทอง และมีตัวละครชื่อ ขรัวสา และเณรจัน

BKK001-003วรรณคดี (ไม่ทราบชื่อเรื่อง)

สมุดไทยดำฉบับนี้ชำรุด ขาดหายไปบางส่วน เนื้อเรื่องไม่ปะติดปะต่อกันนัก อีกทั้งในหน้าปลายลายเส้นอักษรค่อนข้างจาง ทำให้อ่านยาก แต่ตัวอักษรสวย โดยสมุดไทยดำเป็นวรรณคดี ประเภทร้อยกรอง กล่าวถึง วิเซียและคุณหญิงใหญ่ผู้เป็นภรรยา กำลังปรับทุกข์กันเรื่องลูกชายไปฉุดคร่าหญิงสาว