จารึกฐานพระพุทธรูปวัดดอกคำ ๗

๑๔๓ วัดดอกคำ

ธรรมล้านนา

พุทธศักราช ๒๔๓๕

จำนวนด้าน ๑ ด้าน มี ๔ บรรทัด (จารึกรอบฐานพระพุทธรูป)

มุกข้าวชีวิต

ฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย

สูง ๑๐ ซม.

๑) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “ชม. ๑๑๗”
๒) ในหนังสือ คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ กำหนดเป็น “๑๔๓ วัดดอกคำ”

ไม่ปรากฏหลักฐาน

วัดดอกคำ ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

ไม่ปรากฏหลักฐาน

จากการสำรวจโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธรฯ ในเดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๔๙ ไม่ปรากฏพระพุทธรูปองค์นี้ที่วัดดอกคำ

คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ (กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๑๙), ๑๕๕-๑๕๖.

จารึกนี้อยู่รอบฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย จำนวน ๔ บรรทัด พระพุทธรูปดังกล่าวทำจากข้าวที่พระสงฆ์และลูกศิษย์เก็บไว้โดยไม่ฉันภายใน ๑ วัน ซึ่งจะเรียกว่า “ข้าวชีวิต” นำมาเผาเป็นเถ้า (ภาษาถิ่นเหนือเรียกว่า “มุก”) จึงเรียกพระพุทธรูปนี้ว่า พระพุทธรูปมุกข้าวชีวิต

จุลศักราช ๑๒๕๔ อภิชัยทิพพรหมภิกขุ, ลูกศิษย์, นางอุสา, นางคำทองและลูกทุกคน ร่วมกันสร้างพระพุทธรูปด้วยมุกข้าวชีวิต

อภิชัยทิพพรหมภิกขุ, ลูกศิษย์, นางอุสา, นางคำทองและลูกทุกคน

กำหนดจากศักราชที่ปรากฏในจารึกคือ จุลศักราช ๑๒๕๔ ซึ่งตรงกับ พ.ศ. ๒๔๓๕ ในสมัยพระเจ้าอินทวิชยานนท์ (ครองเชียงใหม่ระหว่าง พ.ศ. ๒๔๑๖-๒๔๓๙)

เรียบเรียงข้อมูลโดย : พันธุ์ทิพย์ ธีระเนตร, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., ๒๕๔๘, จาก :
ฮันส์ เพนธ์, “๑๔๓ วัดดอกคำ,” ใน คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่ (กรุงเทพฯ : คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี, ๒๕๑๙), ๑๕๕-๑๕๖.