จารึกปราสาทหินพนมรุ้ง 1

ชื่อจารึกแบบอื่นๆ

บร.8, K.1069, เลขทะเบียนโบราณวัตถุที่ 178/2532

อักษรที่มีในจารึก

หลังปัลลวะ

ศักราช

พุทธศตวรรษ 13-14

ภาษา

สันสกฤต

ด้าน/บรรทัด

จำนวนด้าน 1 ด้าน มี 4 บรรทัด

วัตถุจารึก

ศิลา ประเภทหินทรายสีเทา

ลักษณะวัตถุ

สี่เหลี่ยม

ขนาดวัตถุ

กว้าง 59.5 ซม. สูง 40 ซม. หนา 18 ซม.

บัญชี/ทะเบียนวัตถุ

1) กองหอสมุดแห่งชาติ กำหนดเป็น “บร. 8”
2) ในหนังสือจารึกในประเทศไทย เล่ม 1 กำหนดเป็น “จารึกปราสาทหินพนมรุ้ง 1”

ปีที่พบจารึก

ไม่ปรากฏหลักฐาน

สถานที่พบ

ปราสาทหินพนมรุ้ง ตำบลตาเป๊ก อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดบุรีรัมย์

ผู้พบ

ไม่ปรากฏหลักฐาน

ปัจจุบันอยู่ที่

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พิมาย ตำบลในเมือง อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา (บันทึกข้อมูลวันที่ 30/11/2563)

พิมพ์เผยแพร่

จารึกในประเทศไทย เล่ม 1 (กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2529), 270-272.

ประวัติ

จารึกชิ้นนี้พบในบริเวณปราสาทหินพนมรุ้ง ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับที่มา หอสมุดแห่งชาติได้อ่านและแปลเผยแพร่เป็นครั้งแรกในหนังสือ จารึกในประเทศไทย เล่ม 1

เนื้อหาโดยสังเขป

เป็นจารึกที่กล่าวถึงบุคคลหนึ่งได้สร้างวัตถุขึ้นมาเพื่อผลบุญของท่าน ตามคำแนะนำของนักบวช

ผู้สร้าง

ไม่ปรากฏหลักฐาน

การกำหนดอายุ

พิจารณาจากรูปอักษรบนจารึกที่เหมือนกันกับจารึกสถาปนาสีมา (ขก. 2) พบที่ อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่งสร้างขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 13-14 ดังนั้นจึงกำหนดได้ว่ารูปแบบของตัวอักษรเป็นอักษรหลังปัลลวะ อายุราวพุทธศตวรรษที่ 13-14

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : ตรงใจ หุตางกูร, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2547, จาก :
ชะเอม แก้วคล้าย, “จารึกปราสาทหินพนมรุ้ง 1,” ใน จารึกในประเทศไทย เล่ม 1 : อักษรปัลลวะ หลังปัลลวะ พุทธศตวรรษที่ 12-14 (กรุงเทพฯ : หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร, 2529), 270-272.

ภาพประกอบ

1) ภาพสำเนาจารึกจาก : ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2545 (เลขทะเบียน CD; INS-TH-09, ไฟล์; BR_003)
2) ภาพถ่ายจารึกจากการสำรวจภาคสนาม : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), สำรวจเมื่อ 16-19 พฤษภาคม 2551