จารึกที่ปากระฆังวัดเพชร อำเภอเสาไห้

จารึก

จารึกที่ปากระฆังวัดเพชร อำเภอเสาไห้

QR-code edit Share on Facebook print

เวลาที่โพส โพสต์เมื่อวันที่ 28 ก.ค. 2561 14:20:35 ( อัพเดทเมื่อวันที่ 16 ก.ค. 2566 15:06:24 )

ชื่อจารึก

จารึกที่ปากระฆังวัดเพชร อำเภอเสาไห้

อักษรที่มีในจารึก

ไทยอยุธยา

ศักราช

พุทธศักราช 2290

ภาษา

ไทย

ด้าน/บรรทัด

จารึกรอบขอบปากระฆัง มี 2 บรรทัด แบ่งช่วงอักษรเป็น 4 ส่วน ตามช่องลายนูนรอบองค์ระฆัง

ลักษณะวัตถุ

ระฆัง

ขนาดวัตถุ

เส้นผ่าศูนย์กลาง 40 ซม. สูง 74 ซม. รอบขอบปากระฆังยาว 124 ซม.

ปีที่พบจารึก

พุทธศักราช 2538

สถานที่พบ

วัดเพชร ตำบลบ้านยาง อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี

ผู้พบ

หน่วยศิลปากรที่ 1

ปัจจุบันอยู่ที่

วัดเพชร ตำบลบ้านยาง อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี

พิมพ์เผยแพร่

วารสาร ศิลปากร ปีที่ 43 ฉบับที่ 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2543) : 107-110.

ประวัติ

เมื่อต้นปีพุทธศักราช 2538 หอสมุดแห่งชาติได้ทราบข่าวจากหน่วยศิลปากรที่ 1 ว่า ขุดพบระฆังใบหนึ่งบริเวณวัดเพชร ตำบลบ้านยาง อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี   ระฆังจมอยู่ในดินลึกลงไปประมาณ 1.50 เมตร ขณะขุดหลุมเสาเพื่อสร้างศาลาการเปรียญ

เนื้อหาโดยสังเขป

ข้อความในจารึกกล่าวถึงเจ้าอธิการวัดวัดศรีสรรเพชญ์และหมื่นสุวรรณที่ร่วมกันสร้างระฆังไว้สำหรับศาสนาเพื่อส่งวัดการ้อง

ผู้สร้าง

เจ้าอธิการวัดศรีสรรเพชญ์และหมื่นสุวรรณ

การกำหนดอายุ

ข้อความจารึกบรรทัดที่ 1 ระบุศักราช 2290 ซึ่งตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ (พ.ศ. 2275-2301) แห่งพระราชอาณาจักรอยุธยา

ข้อมูลอ้างอิง

เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2561, จาก :
ก่องแก้ว วีระประจักษ์, “จารึกที่ปากระฆังวัดเพชร อำเภอเสาไห้,” ศิลปากร 43, 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2543) : 107-110.

ภาพประกอบ

ภาพคัดจำลองอักษรจารึกจาก : วารสาร ศิลปากร ปีที่ 43 ฉบับที่ 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2543)