Total : 60 pages , Total amount : 1,895 Records , Total amount : 2 Resources.
Advance Search
เตมียราชกุมารไม่ต้องการครองราชย์สืบต่อจากพระราชบิดา ด้วยเพราะทรงเห็นพระราชบิดาลงโทษโจรด้วยความทารุณ ทำให้พระองค์ทรงระลึกถึงอดีตชาติที่พระองค์ทรงเคยเป็นพระราชาครองเมืองนี้ และได้กระทำบาปกรรมทำให้ต้องตกนรกถึงแปดหมื่นปี จึงแกล้งทำตัวเป็นใบ้ หูหนวก เป็นง่อย ไม่ว่าพระราชบิดาพระราชมารดาจะทดสอบด้วยวิธีการใด เตมียราชกุมารก็ไม่ปรากฎอาการพิรุธใดๆ จนพระชนมายุ 16 พรรษา พวกพราหมณ์ทำนายว่า เตมียราชกุมารเป็นคนกาลกิณี ให้นำไปฝังเสียที่ป่าช้า โดยมอบให้สารถีขับรถม้าบรรทุกเตมียรากุมารไปจัดการเพียงผู้เดียว ขณะที่สารถีกำลังขุดหลุมเตมียราชกุมารก็ลงจากรถและสนทนากับสารถีว่าตนไม่อยากครองราชย์แต่ประสงค์ออกบวช และได้แสดงธรรมให้สารถีฟัง สารถีเลื่อมใสจึงขออกบวชด้วย แต่เตมียกุมารไม่ยินยอม บอกให้สารถีเอารถไปคืนและแจ้งแก่พระราชบิดาและพระราชมารดาของตน เมื่อฝ่ายคนในวังรู้จึงออกไปทูลให้เตมียราชกุมารกลับไปครองเมือง แต่เตมียราชกุมารปฏิเสธและได้แสดงธรรมให้เหล่าผู้ที่มาทั้งหมดได้ฟัง เมื่อได้ฟังแล้วทำให้เกิดความเลื่อมใสจึงขอออกบวชตามเตมียราชกุมารทั้งหมด
ลานแรก หัวลาน ระบุ “เต่าคำ” เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาน้ำเงิน “เต่าคำ ผูกเดียว” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณชาตกํ นิฏฺฐิตํ กล่าวเถิง[เจ้าสุวรรณเต่าคำ] ก็แล้วด้วยประการเท่านี้ก่อนแล เสด็จแล้วยามเมื่อฉันข้าวเพลแล นายที่ไว้เหยสุวรรณเต่าคำ ๛ ทั้งงามหาบ่ได้สักหยาด พอดูแท้ เหมือนปูยาดคันนาแลนายเหย ภิกขุยานะเขียนแล ทุพี่หลวงกิงทา เป็นศรัทธาแล ตกที่ใดขอสาธุเจ้าตนใดได้เล่าได้เรียนใส่หื้อข้าจิ่มเนอ ขอเจ้าที่ไว้ขออย่าไปด่าหีแม่ข้าแด่เทอะ ออกอีนายมาปลูกนาแขกใกล้หัวใจ กากีก็พลั้งก็บ่พลาดไปนา เพราะว่าใคร่ได้บุญแลนายเหย ทั้งงามห่อข้าวหา ๓ วัน ขำก็บ่ได้แลนายเหย”
หน้าต้น ระบุ “๚ หน้าทับเค้า ชื่อว่า เต่าน้อยอองคำ ฯ๛” หน้ารอง หน้าต้น ระบุ “ หน้าทับเค้า ชื่อว่า เต่าน้อยอองคำแล นางอุทธรา เพิ่นก็ว่า ฯฯ๛ ๚ ชื่อว่า ภิกขุธรรมสอนสร้างแล ๚ฯฯ๛” / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “เต่าน้อยอองคำ”
หน้าต้น เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “เต่าน้อยอองคำ” หน้าปลาย เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “เต่าน้อยอองคำ”
สมุดไทยบันทึกวรรณกรรมชาดเรื่อง เต่าน้อยอองคำ หรือ นางอุทธรา ด้านในมีเรื่อง อภิธรรมสังคหะ และคาถาสวดถอนเรือน แทรกอยู่
ลานแรก หัวลาน เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “แต่งแก้เสดาะเคราะห์”
ทะเบียนของหอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติ คือ (23) สบ. 23.1.4/65 นายทองอ่อน สิทธิไกรพงษ์ได้มอบให้หอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติเก็บรักษา
() ไชยเสนาภิกขุเขียน (3) สระเด็จแล้วยามตูดช้าย บ่าย ๒ โมง ฯ จุฬสักกราชะได้ 1301 ตัว ปลีกัดเหม้า เดือน ๑๒ ขึ้น 11 ฅ่ำ เมงวัน 1 ไทยกาบไจ้ ฯ อหํ นาม เชยฺยเสนาภิกฺขุ ลิกฺขิตฺต อตฺตโน ด้วยตนเอง ไตรภูมิ ผูก ๓ อุปปถัมภกะสาสนาเปนถานุคติไว้วัดน้ำชำ ซ้ำเถ้าเข้าภัณสา อายุซลา ๖8 ภัณสา ขึ้น ริสสนาหอธัมม์ใหม่ไป่ได้ทานเทื่อนั้นแล ฯ รืกส์กฏ ๒1 ฯ (6) สระเด็จแล้วยามตูดเช้าแล ฯ จุฬสักกราชะได้ 1301 ตัว ปลีกัดเหม้า เดือนเจียง ขึ้น ๙ ฅ่ำ พร่ำเมงวันอาทิตย์ ไทยเต่าสี ปริปุณณะบัวรมวณ
สมุดไทยบันทึกธรรมคดีเกี่ยวกับการเทศนาเรื่องไตรลักษณ์
พับลูกนี้มีสูตต์ทัง ๖ แลธัมม์ภวิรติชาดก ผูก ๑ มธุรสชาดก ผูก ๑ ทลิทกชาดก ผูก ๑ เปนมูลสัทธาแสนรัมมเทสเปนเคล้า ภริยาชื่อว่านางบัวฅำ ลูกชายมาส้างเปนทานในปี 1291 ตัว เดือนสิบเอ็ด ลง 7 ฅ่ำ แต้มแล้ววันนั้น ฯ นิพพานํ ปรมํ สุกฺขํ นิพฺพาน ปจฺจโย โหนฺตุ โน นิจฺจํ นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ ธุวํ ฯ
กัณฑ์ทศพร เป็นกัณฑ์ที่พระอินทร์ประสาทพรแก่พระนางผุสดี ก่อนที่จะจุติลงมาเป็นพระราชมารดาของพระเวสสันดร ภาคสวรรค์ พระนางผุสดีเทพอัปสรสิ้นบุญท้าวสักกะเทวราช สวามีทรงทราบจึงพาไปประทับยังสวนนันทวันในเทวโลก พร้อมให้พร 10 ประการ คือ ให้ได้อยู่ในปราสาทของพระเจ้าสิริราชแห่งนครสีพี ขอให้มีจักษุดำดุจนัยน์ตาลูกเนื้อ ขอให้มีคิ้วดำสนิท ขอให้พระนามว่าผุสดี ขอให้มีโอรสที่ทรงเกียรติยศเหนือ กษัตริย์ทังหลายและมีใจบุญ ขอให้มีครรภ์ที่ผิดไปจากสตรีสามัญ คือแบนราบในเวลาทรงครรภ์ ขอให้มีถันงามอย่ารู้ดำและหย่อนยาน ขอให้มีเกศาดำสนิท ขอให้มีผิวงาม และข้อสุดท้ายขอให้มีอำนาจปลดปล่อยนักโทษได้ ------------ เวสสันดรชาดก. จาก https://www.watbuddha.org/th/maha-vessantara-jataka/
ทะสองรูปพระเจ้า หรือฉลองรูปพระเจ้า เป็นวรรณกรรมอานิสงส์
1-สามเณรปัญญา 2-ลุงน้อยฅง บ้านล้านนทอง
จุฬสักกราชะได้ 1296 ตัว ปีกาบเส็ด เดือน 3 เหนือ ขึ้น 4 ฅ่ำ เมงวันจันท์ ไทยก่าเม็ด ฯ อหํ นาม เชยฺยเสนาภิกขุ ริกฺขิตฺต โชฏกะค้ำชูสาสนา 5000 พระวัสสา นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ ฯ ธัมม์ทัฬหังนครัง วัดน้ำชำ พระไชยเสนา เขียนปีส้างพระวิหาร อายุได้ 63 พรรษา 43 พรรษา
(1) สีวิไชยภิกขุ เขียนปางเมื่ออยู่ปฏิบัติมหาสาธุเจ้าครูบาไชยเสนา วัดน้ำชำ (2) ไชยเสนภิกขุลิกขิตตะเอง
สมุดไทยบันทึกวรรณกรรมพื้นบ้านเรื่อง ท้าวลินทอง
ท้าวลินทอง เป็นการตั้งชื่อเรื่องจากตัวละครเอกที่ชื่อ “ลินทอง” เพื่อสอดคล้องกับตัวละครเอกที่ในอดีตชาติ “ลินทอง” เป็นพระโพธิ์สัตว์กลับชาติมาเกิดเป็นพระพุทธเจ้า วรรณกรรมท้องถิ่นเรื่อง ลินทอง เป็นวรรณกรรมศาสนา เป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้ถ้อยคำ เรื่องการทูต หรือเรื่องคารมเสน่หา จนในปัจจุบันผู้คนนิยมเอาคาถาลินทองไปเจรจาธุรกิจ หรือเอาไปใช้ในการจีบผู้หญิง
ทะเบียนของหอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติ คือ (23) สบ. 23.1.4/77 นายทองอ่อน สิทธิไกรพงษ์ได้มอบให้หอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติเก็บรักษา
ทะเบียนของหอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติ คือ (23) สบ. 23.1.4/62 นายทองอ่อน สิทธิไกรพงษ์ได้มอบให้หอจดหมายเหตุสาธารณสุขแห่งชาติเก็บรักษา หมายเหตุ ใบลานมีหลายขนาด คาดว่ามาจากคนละผูก ปลายลานขาดเล็กน้อย
สมุดไทยบันทึกตำราโหราศาสตร์ ทำนายพยากรณ์ เช่น ตำราดูข้างขึ้นข้างแรมกระทำการมงคล, ตำราดูธาตุสมพงศ์, กลอนพระมาลัย ฯลฯ
หน้าต้นเป็นโหราศาสตร์ ทำนายสงกรานต์ ทำนายฝน มีรูปวัว และการทำนายต่างๆ, (เส้นขาวหัวกลับ เป็นเรื่องคำสอนพระพุทธศาสนา), หน้าปลาย เป็นเรื่องตำรายา ยาแก้ลมจุกเสียด
ปีเมืองไส้ เดือน 3 ขึ้น 7 ฅ่ำ วัน 4 คันธวงส์ภิกขุ ปฏิบัติสาธุเจ้าไชยเสนา
RBR_003_249-251 รวมกัน ไม่มีฉลาก หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “ตีบทั้ง ๔ ผูกเดียว” / เขียนอักษรไทยด้วยดินสอดำ “วันที่ ๑ มกราคม พศ ๒๔X๔” ลานแรก ด้านซ้ายมือ ระบุ “ทีปทั้ง ๔ ผูกเดียว” ท้ายลาน ระบุ “สังขยาจาด้วยนารกก็แล้วเท่านี้ก่อนแลฯฯ๛” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน
.jpg)
