โพสต์เมื่อวันที่ 12 ก.ย. 2556 14:47:58 ( อัพเดทเมื่อวันที่ 28 พ.ค. 2566 04:22:19 )
ชื่อจารึก |
จารึกเรื่องฏีกาพาหุง ห้องที่ 8 (บทที่ 6 สัจจัง วิหายะ มติสัจจกวาทเกตุง) |
อักษรที่มีในจารึก |
ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์ |
ศักราช |
ไม่ปรากฏศักราช |
ภาษา |
ไทย |
ด้าน/บรรทัด |
จำนวน 1 ด้าน (ไม่ทราบจำนวนบรรทัด) |
วัตถุจารึก |
หิน |
ปีที่พบจารึก |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
สถานที่พบ |
วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร |
ผู้พบ |
ไม่ปรากฏหลักฐาน |
ปัจจุบันอยู่ที่ |
ผนังพระวิหารทิศใต้ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามฯ แขวงพระบรมมหาราชวัง เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร |
พิมพ์เผยแพร่ |
1) ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2544), 127-128.
2) ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน (กรุงเทพฯ : คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2554), 129-130.
|
ประวัติ |
จารึกเรื่องฏีกาพาหุง 8 บท ติดอยู่ที่ผนังพระวิหารทิศใต้ จำนวน 10 ห้อง เดิมมีภาพเขียนติดไว้เคียงกันกับแผ่นศิลาจารึก แต่ปัจจุบันภาพเขียนเหล่านั้นไม่มีแล้ว มีเพียงศิลาจารึกที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง |
เนื้อหาโดยสังเขป |
กล่าวถึง พาหุง บทที่ 6 “สัจจัง วิหายะ มติสัจจกวาทเกตุง” ใจความว่า เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จอยู่ กุฏาคารเสนาสนะ ณ ป่ามหาวัน ใกล้เมืองเวสาลี ครั้งนั้นมีบุคคลชื่อ สัจจกนิครนถ์บุตร เป็นผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ตั้งตนเป็นปราชญ์ ได้พบพระอัสสชิเถรซึ่งไปบิณฑบาตในละแวกบ้าน ก็ถามปัญหาพระอัสสชิ จากนั้นก็ชวนพญาลิจฉวีทั้ง 500 ออกไปถามปัญหาพระพุทธเจ้าที่ป่ามหาวัน ขณะนั้นพระอินทร์ได้นิมิตเป็นยักษ์ถือค้อนมาลอยอยู่บนศีรษะสัจจกนิครนถ์บุตร สัจจกนิครนถ์บุตรได้ฟังพระพุทธเจ้าเทศนา ก็ละซึ่งมิจฉาทิฏฐิ แล้วตั้งตนอยู่ในพระไตรสรณคมน์
|
ผู้สร้าง |
พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) |
การกำหนดอายุ |
กำหนดอายุจากประวัติการสร้างจารึกในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) ซึ่งปรากฏในจดหมายเหตุเรื่อง “การปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน : ถอดจากโคลงดั้นพระนิพนธ์กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส”
|
ข้อมูลอ้างอิง |
เรียบเรียงข้อมูลโดย : นวพรรณ ภัทรมูล, โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย, ศมส., 2556, จาก : |