มีดดาบยาวชนิดหนึ่ง คำนี้ปรากฏในวรรณคดีเก่าๆ มาก ในภาษาข่าทุกถิ่นเรียกดาบว่า ตาว หรือดาวทั้งนั้น [พวกส่วยช้า (ภาษาโพน) เพี้ยนไปเป็นจาว ข่าลางพวกเป็นลาว แลวก็มี] คำตาวจึงน่าจะเป็นภาษาข่า นักภาษาลางคนอธิบายว่า ตาว แผลงมาเป็นดาพ – ดาบ แต่พึงสำเหนียกว่าการแผลง “ว” เป็น “พ” นั้นใช้อยู่เฉพาะภาษามคธ สันสกฤตเท่านั้น

๏ ขุดคำ ~ ค้นความ โดย :
จิตร ภูมิศักดิ์ ในศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัย (กรุงเทพฯ : ฟ้าเดียวกัน, 2548) หน้า 6.

คำ "ตาว" ปรากฏในข้อมูล จารึกโคลงภาพคนต่างภาษา แผ่นที่ 10 (ภาพญี่ปุ่น) บรรทัดที่ 7