ปรับขนาดตัวอักษร

| |
  

เสือเยน (เสือสมิง-นิทาน)

ภาค : เหนือ

เสือเยน (นิทานของชาวไทยวน) (อ่าน "เสือเญน")

       เจ้าอาวาสวัดหนึ่งมีอายุมากแล้ว ท่านเป็นผู้ได้ร่ำเรียนวิชาคาถาอาคมเก่งกล้า แต่มีข้อปฏิบัติที่แปลกก็คือท่านไม่ชอบอาบน้ำ และในวัดนี้ ถ้ามีเณรหรือเด็กวัดไปอาศัยอยู่ด้วยก็จะหายไปวันละคนโดยไม่ทราบสาเหตุ จนเณรและเด็กไม่มีใครกล้ามาอาศัยอยู่ เหลือแต่เจ้าอาวาสคนเดียว ถ้ามีพ่อค้านายขายที่เดินทางไกลมาค้างคืนก็มักจะถูกเสือกินหมด

       วันหนึ่ง ต่อมามีพ่อค้าโทนคนหนึ่งมายังหมู่บ้านนี้และไม่มีที่พัก จึงไปขออาศัยพักในวิหารของวัดดังกล่าว พ่อค้าคนนี้ก็ได้รับคำเตือนจากชาวบ้านว่าพระรูปนั้นกลายเป็นเสือ และไม่ควรไปพักในที่นั้น แต่พ่อค้าก็ไม่กลัว โดยว่าตัวเองก็เป็นคนมีวิชาอาคมเหมือนกัน จึงยืนยันที่จะเข้าไปพักที่วัดนั้น

       เจ้าอาวาสรูปนั้นเมื่อเห็นพ่อค้ามาคนเดียวและขอเข้าพักในวัดก็เข้ามาคุยด้วย จนค่ำจึงกลับไปกุฏิ พอตกดึกพระรูปนั้นก็มาตะโกนถามอยู่ข้างนอกวิหารที่พ่อค้าคนนั้นนอนอยู่ว่า"พ่อออก ๆ หลับหรือยัง" พ่อค้าก็ตอบว่า "ยัง ยังไม่หลับ"และพ่อค้าก็เอาไม้ไผ่มาผ่าแล้วจักตอกสานเป็นรูปวัว แล้วจึงเสกคาถาให้วัวไม้ไผ่เป็นวัวธนู ดึกมาอีกสักหน่อยก็มีเสียงร้องถามอีกว่า"พ่อออก ๆ หลับหรือยัง" (โยม) พ่อค้าก็ตอบว่า "ยัง ยังไม่หลับ"

       พ่อค้าก็สานวัวแล้วเสกอาคมไปเรื่อยๆ จนทำพิธีเสร็จเมื่อมีเสียงร้องถามอีก พ่อค้าก็ไม่ตอบ สักครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงคล้ายเสือร้องที่หน้าประตูวิหาร พ่อค้าก็รู้ว่าเสือเยน (อ่าน "เสือเญน" เสือสมิง) ออกล่าเหยื่อแล้ว จึงปล่อยวัวธนูออกไปต่อสู้สัตว์อาคมทั้งเสือและวัวสู้กันอย่างดุเดือด มีทั้งเสียงร้องและกระทบกระแทกให้ได้ยินอย่างชัดเจนเป็นพักใหญ่ แล้วจึงมีเสียงเสือร้องอย่างเจ็บปวด

       พอรุ่งเช้า เมื่อพ่อค้าโทนเปิดประตูวิหารออกไป ก็พบว่าเสือนอนตายอยู่ และที่หลังวิหารก็พบกระดูกคนและสัตว์มากมาย

       (เรียบเรียงจาก วรรณกรรมล้านนา พ.ศ.๒๕๒๘)

อุดม รุ่งเรืองศรี