| 601 |
พระกาน (1)
|
พ(ระ)...ล |
น. |
พระกาล = พระศิวะ เขียนว่า “พระกานล” หรือ “พระกาลล” เพื่อให้ลงลักษณะร่าย |
ป. |
| 602 |
บารเมสูร (1)
|
บารเมสูร |
น. |
“บารเมสูร” เป็นรูปบาลีของศัพท์สันสกฤตว่า “ปารเมศวร” และเป็นคำคุณศัพท์ Sir. M. Monier - Williams, Sansakrit - English Dictionary (OXford, 1899) p. 620 ได้ให้ความหมายว่า “relatijng or belonging to or coming from the supream god (Siva)” (เกี่ยวกับหรือเป็นของหรือบังเกิดขึ้นจากศิวะ) ในที่นี้ใช้ขยายพระกาลอันเป็นเทพที่บังเกิดจากพระนลาฎของพระศิวะเมื่อตอนโกรธจัด |
ส. |
| 603 |
ควง (2)
|
ควง |
น. |
บริเวณ |
ท. |
| 604 |
ห้าลานแผ่นดิน (1)
|
หาลานแผนดิน |
น. |
ห้าทวีปในจักรวาล กล่าวคือ ที่ตั้งเขาพระสุเมรุอันเป็นศูนย์กลางกับอุตตรกุรุ (เหนือ) บุพพวิเทห (ตะวันออก) ชมพูทวีป (ใต้) และอมรโคยาน (ตะวันตก) |
ท. |
| 605 |
อนันตจักรวาล (2)
|
อนัต่จกกราพาล |
น. |
จักรวาลหรือปริมณฑลที่ไม่มีสิ้นสุด |
ป. |
| 606 |
มลาก (2)
|
มลาก |
ว. |
มาก, ดี ; “อยู่มลาก” ควรแปลว่า อายุยืน หรือ อยู่ในความอุดมสมบูรณ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง |
ท. |
| 607 |
เล็บ (1)
|
เลบ |
ก. |
อาจมีความหมายว่า ปวด เช่นมีสำนวนไทยว่า “หยิกเล็บเจ็บเนื้อ” |
ท. |
| 608 |
เมลื่อย (1)
|
เมลย |
ก. |
เมื่อย |
ท. |
| 609 |
ห้าน (1)
|
หาน |
ก. |
กระโผกกระเผกหรือเป็นง่อยเปลี้ย |
ท. |
| 610 |
อิด (1)
|
อิด |
ก. |
หมดเรี่ยวหมดแรง เช่นในคำปัจจุบันว่า อิดโรย |
ท. |
| 611 |
โสด (11)
|
โสด |
ว. |
แล, หนึ่ง, เดียว, อีกประการหนึ่ง, อีกส่วนหนึ่ง |
ท. |
| 612 |
ตราบไปได้แก่ (1)
|
ตราบไปไดแก |
น. |
ตราบถึงได้บรรลุ |
ท. |
| 613 |
อรหัตตผล (1)
|
อรหดัตผล |
น. |
ผลแห่งการสำเร็จเป็นพระอรหันต์ |
ท. |
| 614 |
อาตม (1)
|
อาตม |
น. |
ตัวตน, กาย |
ส. |
| 615 |
ผิวคำ (1)
|
ผิวคำ |
น. |
ผิวเปล่งปลั่งดั่งทองคำ |
ท. |
| 616 |
ขัดสา (1)
|
ขดัสา |
ก. |
ขัดจนเรียบงาม |
ท. |
| 617 |
ในต้นว่า (1)
|
ในตนวา |
ว. |
เป็นต้นว่า |
ท. |
| 618 |
อันบ่ดีกล่าว (1)
|
อนับดีกลาว |
ก. |
เป็นอัปมงคลมิควรกล่าว |
ท. |
| 619 |
ปีเต่าสง้า (1)
|
ปีเตาซะงา |
น. |
ชื่อปีไทยแบบโบราณ ตรงกับปีมะเมีย จัตวาศก ตามจุลศักราช |
ท. |
| 620 |
เมิงคน (3)
|
เมิงฅน |
น. |
เมืองคน, เมืองมนุษย์ |
ท. |
| 621 |
หม้ออเพจี (1)
|
ห̅ม๋..พจี |
น. |
นรกสำหรับลงอาชญาแก่สัตว์ที่มีบาปหนักที่สุด ภาคเหนือเรียกขุมนรกนี้ว่า หม้อนรก |
ท. |
| 622 |
เมิงฟ้า (6)
|
เมิงฟวาก |
น. |
เมืองฟ้า |
ท. |
| 623 |
เนียนพาน (1)
|
นยนพาน |
น. |
นิพพาน, ความดับ, ความสิ้นกิเลส |
ท. |
| 624 |
เข้า (1)
|
เขา |
น. |
มาตราตวงโบราณ |
ท. |
