| คำศัพท์ | คำจารึก | ชนิด | ความหมาย | ภาษา | |
|---|---|---|---|---|---|
| 2377 | พฤกษเทวดา (2) | พฤกษเทวะดา | น. | เทวดาที่สถิตย์อยู่ตามต้นไม้ มีอิทธิฤทธิ์และคอยช่วยเหลือมนุษย์ | ท. |
| 2378 | ภูมิเทวดา (2) | ภูมเทวดา | น. | เทวดาที่สถิตย์อยู่ตามที่ต่างๆ โดยปกติอยู่ตามภูเขา | ท. |
| 2379 | อารักษเทวดา (2) | อารักษเทวดา | น. | เทพชั้นต่ำ | ท. |
| 2380 | อากาศเทวดา (2) | อากาศเทวดา | น. | เทวดาที่อยู่ในอากาศ | ท. |
| 2381 | เวสสุวัณ (2) | เวศสุวรรณ, เวสสุวรรณ | น. | ท้าวเวสสุวัณ หรืออีกชื่อหนึ่งว่า ท้าวกุเวร หนึ่งในท้าวจตุโลกบาล (เทพผู้ปกป้องทิศทั้ง4) ประทับอยู่บนเขาพระสุเมรุ ทรงเป็นเทพประจำทิศเหนือ มีหน้าที่ดูแลทางเข้าสวรรค์ พาหนะคือม้าสีเหลือง ทรงมีบริวารเป็นยักษ์ 1,000,000,000 ตน ท้าวเวสสุวัณเป็นชื่อตำแหน่งไม่ใช่ชื่อเฉพาะ เมื่อครบ 500 ปีทิพย์ (เท่ากับ 9,000,000 ปีของมนุษย์) พระอินทร์แต่งตั้งองค์ใหม่ขึ้นมาแทน | ท. |
| 2382 | ยักษ์ (1) | ยักษ | น. | เทพชั้นต่ำ และเป็นบริวารของท้าวเวสสุวัณ (ท้าวกุเวร) บทบาทของยักษ์ตามความเชื่อในศาสนาพุทธ อยู่ในฐานะเทพารักษ์คือเป็นผู้คุ้มครองรักษาและค้ำชูพุทธศาสนาดังที่มีการพบประติมากรรมรูป “ยักษ์แบก”ตามพุทธสถาน เช่น ฐานเจดีย์ ตั้งแต่สมัยสุโขทัย อยุธยา เรื่อยมาถึงรัตนโกสินทร์ | ส. |
| 2383 | สาตาคิรีย (1) | ษาตาคิรีย | น. | ชื่อภูเขาซึ่งในมหาสมัยสูตรระบุว่าเป็นที่อาศัยของยักษ์จำนวน 3, 000 ตน | ท. |
| 2384 | เหมันตายักษ์ (1) | เหมันตายักษ | น. | ยักษ์ที่อาศัยอยู่บนเขาเหมวตา ในมหาสมัยสูตรกล่าวว่ามีจำนวน 6,000 ตน ของพระอย่าให้เจ้าหมู่ | ท. |
| 2385 | จิตเสทธยักษ์ (1) | จิตเศทธยักษ | น. |
ชื่อสารถีของท้าวจตุโลกบาล (ในมหาสมัยสูตรระบุว่าเป็นคนธรรพ์) |
ท. |
| 2386 | กามเสพปิทยักษ์ (1) | กามเสพปิทยักษ | น. |
บริวารตนหนึ่งของจตุโลกบาลซึ่งในมหาสมัยสูตร เรียกว่า กามเสฏฐะ |
ท. |
| 2387 | คินนุบาทยักษ์ (1) | คินนุบาทยักษ | น. |
บริวารตนหนึ่งของจตุโลกบาลซึ่งในมหาสมัยสูตร เรียกว่า กินนุฆัณฑุ |
ท. |
| 2388 | ฉ้อ (1) | ฉ้อ | ก. | โกง | ท. |
| 2389 | มหาเวจี (1) | มหาเวจี | น. |
นรกขุมหนึ่งใน 8 ขุม ผู้ที่ทำบาปอันเป็นอนันตริยกรรม 5 จะต้องไปตกนรกขุมดังกล่าวเป็นเวลาสิ้นกัลป์หนึ่ง |
ท. |
| 2390 | กัลป (3) | กัลป | น. |
อายุของโลกตั้งแต่พระพรหมสร้างโลกจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์ล้างโลก ซึ่งเท่ากับช่วงเวลากลางวัน 1 วัน ของพระพรหม คือ 1,000 มหายุค เท่ากับ 4,320,000,000 ปีของมนุษย์ |
ป. |
| 2391 | เทิด (1) | เทิด | ว. | เถิด, คําประกอบท้ายกริยาแสดงความหมายเป็นเชิงตกลง วิงวอน หรือชักจูง | ท. |
| 2392 | จุลศักราช 1120 (1) | จุลศักราช 1120 | น. |
จุลศักราช ตรงกับ พ.ศ. 2301 |
ท. |
| 2393 | สัมฤทธิศก (12) | สำฤทธิศก, สำเรทิศ่ก | น. | ปีที่ลงท้ายด้วย 0 | ท. |
| 2394 | จุลศักราช 1109 (1) | จุลศักราช 1109 | น. | จุลศักราช ตรงกับ พ.ศ. 2290 | ท. |
| 2395 | เดือน 3 (1) | . 3 | น. |
เดือน 3 ของภาคกลาง ตรงกับ เดือนกุมภาพันธ์ |
ท. |
| 2396 | สังโยค (1) | สัญโญคคะ | น. |
การประสมตัวในทางไวยากรณ์บาลี หมายถึงการสะกดตัวที่ต้องมีตัวตาม ซึ่งต้องเป็นไปตามระเบียบ เช่น พยัญชนะวรรค ก มี ก ข ค ฆ ง เรียงตามลำดับ ก เป็นตัวที่ 1 ง เป็นตัวที่ 5 ตัวที่จะเป็นตัวสะกดได้ คือตัวที่ 1-3-5 เมื่อมีตัวสะกดแล้วก็ต้องมีตัวตาม ซึ่งเป็นไปตามระเบียบเหมือนกัน เช่นถ้าตัวที่ 1 สะกด ตัวตามจะต้องเป็นตัวที่ 1 กับ 2 เช่น สกฺก หรือทุกฺข |
ป. |
| 2397 | รชตบัตร (1) | รชดบตัร | น. | แผ่นเงิน | ป. |
| 2398 | เหน้า (1) | เหน้า | น. | เหล่า | ท. |
| 2399 | จยุติ (1) | จยุด | ก. | จุติ | ส. |
| 2400 | สัปตรัตน (1) | สบบดรดดน | น. | แก้วทั้ง 7 | ท. |
