| ตัวอย่าง | ปรากฏใน | ด/บ | จังหวัด | ผู้ให้ความหมาย |
|---|---|---|---|---|
|
นา สง กุฏิวิหาร สฺถาน สฺยง ดสฺส นุ วีดาน ด วิจิตฺร พฺวํ เลง รฺวฺวจ รศฺมิยาทิตฺย มวด บนฺลาย บนฺลฺวง ชวนิกา รํยฺวล วิง ยตฺรา บํคบ อนฺตราล กฺราล นุ พสฺตฺร บญฺจรงฺค พฺวํ เลงดิ ด พุทฺธบาท จุะ ด ธรณิ สบ อนฺแล เถฺว พฺระ บูชากฺริยา โผง เจฺรน เพค พฺวํ อาจ ดิ คณนา ถา ปิ อีสฺส เลย โทะ นุ ปฺรยบ เมล พฺระราชมารฺคฺค โนะ ปฺรไพ ยฺวร สกฺ วรฺคฺค รูหาน ผฺลู สฺวรฺคฺ
(และปลูกสร้างกุฏิวิหารสถานที่ กางเพดานอันวิจิตร ไม่ให้แสงตะวันร้อน ให้แขวนพวงดอกไม้ เสด็จไปสั่งให้ปูลาดผ้าเบญจรงค์ไม่ให้เปื้อนพระบาทที่เหยียบลงบนพื้อดินทุกแห่ง ทำการบูชาทั้งหลายเป็นอันมากเหลือเกิน ไม่อาจคณนาว่าสิ้นสุดเลย แม้จะเปรียบดูพระราชมรรคานั้นก็สวยงามดังทางสวรรค์) |
จารึกวัดป่ามะม่วง (ภาษาเขมร) | 2/27 | สุโขทัย | พจนานุกรมเขมร - ไทย |
|
ขญุํ ต อาศฺรม โนะ คิ ต ตํตำมฺ ยชฺญ โนะจุะ วิงฺ ต อาศฺรม (ข้าสำหรับอาศรมอยู่ประจำที่บูชา สิ่งของเหล่านี้เป็นของอาศรม) |
จารึกอุบมุง | 1/19 | อุบลราชธานี | พจนานุกรม เขมร - ไทย ฉบับทุนพระยาอนุมานราชธน |
|
ปิ ภควตฺ ปาท กมฺรเตงฺ อญฺ ต คุรุ ศฺรีทิวากรปณฺฑิต เถฺลงฺ หวิรฺ วฺวาท วฺระ ปาท กมฺรเตงฺ อญฺ ศฺรีสูรฺยฺยวรฺมฺเทว สฺตจฺ จุะ เ(ทา) (ต่อจากนั้น ภควัตบาทกัมรเตงอัญดคุรุศรีทิวากรบัณฑิต แถลงกฏการบูชายัญ พระบาทกัมรเตงอัญศรีสุริยวรมันเทวะ จึงเสด็จลงไป) |
จารึกปราสาทหินพระวิหาร 2 | 1/6 | ศรีสะเกษ | พจนานุกรม เขมร - ไทย ฉบับทุนพระยาอนุมานราชธน |
