|
๏ ลมอนึ่งชื่อ ภาหุรวาโย ขึ้นมาแต่ช่องทวารจนหัวหน่าวมันกลับลงมาจับเอาหลังเท้าแล้วจับเอาหลังมือแล่นขึ้นมากระบาลศีรษะและให้เสมหะ มูกตก น้ำตาตก ถ้าเกิดแก่ผู้ใดถึงห้าเดือน จะลุกขึ้นมิได้เลย เอาขิง 3 บาท น้ำส้มผอูน 2 บาท ขี้วัว 1 ตำลึง น้ำมูตรม้า 1 ตำลึง 1 บาท น้ำดองดึง 1บาท น้ำใบพุด 2 บาท น้ำเปลือกม่วงคัน 2 บาท น้ำผักไห่ 2 บาท น้ำกระเทียมทอก 1 ตำลึง น้ำไฟเดือนห้า 1 ตำลึง ลูกจันทน์ 2 บาท พิมเสน 2 บาท ลิ้นทะเล 2 สลึง การบูร 1 บาท ทั้งนี้คุลีการเข้าด้วยกัน น้ำผึ้งเป็นกระสายดองไว้ พลีจงดี กินทุกวันหาย ฯ |
จารึกตำรายาวัดราชโอรสารามราชวรวิหาร แผ่นที่ 43 (ยาแก้โรคลม ตอนที่ 3)
|
1/8 |
กรุงเทพมหานคร |
นิสา เชยกลิ่น |
|
ภาคหนึ่ง เอาชะเอม เจตมูล ใบหนาด การบูร รากทนดี จิงจ้อ ขิง ใบสลอด ว่านน้ำ พริก ดีปลี ตำเป็นผงละลายน้ำร้อนก็ได้ น้ำมูตรวัวก็ได้ กินแก้วาโยธาตุ ฯ |
จารึกตำรายาวัดราชโอรสารามราชวรวิหาร แผ่นที่ 24 (ยาแก้วาโยธาตุกำเริบ)
|
1/12 |
กรุงเทพมหานคร |
นิสา เชยกลิ่น |
|
๏ สิทธิการิยะ จะกล่าวด้วยดานเถาเพื่อเกิดลมปัตคาด ทำให้ลำเส้นนั้นพองเท่าข้อแขนขวางอยู่หัวหน่าว ขึ้นมาจนเลี้ยวข้าง หญิงเป็นซ้าย ชายเป็นขวาแล้วให้เสียดชายโครงและยอดอกตลอดถึงลำคอให้อาเจียน อาการดุจฝีปลวกและฝีมะเร็งทรวงตั้งเป็นดานเป็นเถาสำคัญผิดกันแต่มูตร |
จารึกตำรายาวัดราชโอรสารามราชวรวิหาร แผ่นที่ 20 (ยาแก้โรคดานเถา)
|
1/7 |
กรุงเทพมหานคร |
นิสา เชยกลิ่น |
