บพิตรเจ้าตนเป็นภูมิปาลปลงประสิทธิอาชญา ไว้ฉันนี้ บุคคลผู้ใดพิบัติ ในพระราชอาชญาแลผิดขุนนายตัวแสนเข้ามาในเขตมุจลินทอารามที่นี้ แม้นปาทะหนึ่งเข้า ปาทะหนึ่งอยู่นอกก็ดี ให้อภัยชีวิตแก่บุคคลผู้นั้นผิดควรว่าควรผูกควรตี อย่าผูกอย่าตี อย่าว่าเท่าให้มีข้าวตอกดอกไม้ เผิง เทียนคารวะแก่แก้วทั้ง 3 แล้วให้เอาออกมาพิจารณาตามคองเมือง