วัดสักน้อย (ร้าง)

ภูมิประเทศ

สภาพทั่วไป

ปัจจุบันวัดสักน้อยเป็นวัดร้าง ตั้งอยู่ในอาณาเขตบ้านพักอาศัยของชาวบ้านที่เช่าที่ดินจากสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ (กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ) บ้านเลขที่ 20 ม.9 บ้านสักน้อย ต.วัดชลอ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี พื้นที่โดยรอบเป็นสวนและบ้านเรือนของเจ้าของสวน ตั้งอยู่ริมคลองวัดสักน้อย ที่เป็นสาขาของคลองอ้อมนนท์ สภาพพื้นที่โดยทั่วไปเป็นที่ราบลุ่ม 

โบราณสถานตั้งอยู่ห่างคลองอ้อมนนท์มาทางทิศตะวันตกประมาณ 300 เมตร ห่างจากคลองวัดสักหรือคลองวัดสักใหญ่มาทางทิศใต้ (คลองวัดสักเป็นลำน้ำสาขาของคลองอ้อมนนท์) ประมาณ 300 เมตรห่างจากจุดบรรจบระหว่างคลองบางกอกน้อย คลองบางกรวย และคลองอ้อมนนท์ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 700 เมตร อยู่ห่างจากแม่น้ำเจ้าพระยามาทางทิศตะวันตกประมาณ 3.4 กิโลเมตร ห่างจากวัดชลอไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 800 เมตร ห่างจากวัดเพลง (ร้าง) มาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 500 เมตร และห่างจากวัดโพธิ์บางโอซึ่งเป็นวัดสมัยอยุธยาไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 200 เมตร

ความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง

ทางน้ำ

คลองอ้อมนนท์, คลองวัดสัก (คลองวัดสักใหญ่), คลองบางกอกน้อย, แม่น้ำเจ้าพระยา

สภาพธรณีวิทยา

เป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา เกิดจากการทับถมของตะกอนน้ำพาในสมัยโฮโลซีน

ยุคทางโบราณคดี

สมัย/วัฒนธรรม

ประวัติการศึกษา

ประเภทของแหล่งโบราณคดี

สาระสำคัญทางโบราณคดี

ไม่ปรากฎหลักฐานเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของวัดสักน้อยที่แน่ชัด ข้อมูลจากกรมศิลปากรระบุว่าอาจมีอายุอยู่ในสมัยอยุธยา พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงวงษาธิราชสนิท ได้ทรงนิพนธ์ถึงวัดสักน้อยไว้ในนิราศพระประธม เมื่อ พ.ศ.2377 ดังนี้

                        ดลวัดสักน้อยน่งง               อนาถใจ

                        น้อยศักดิ์จึงโศกใน              อกอึ้ง

                        เจ็บรักจากจักไกล               กลอยเสน่ห์มาแน่

                        โศกไม่น้อยหนักตรึง            ตราตรึง ทรวงเสมอ

สันนิษฐานว่าวัดสักน้อยคงจะมีความสัมพันธ์กับวัดสักใหญ่ที่ตั้งอยู่ในบริเวณใกล้เคียง และอาจมีอายุอยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกัน โบราณสถานสำคัญได้แก่ ซากวิหาร

สิ่งก่อสร้างสำคัญได้แก่ วิหาร

วิหาร ลักษณะเป็นซากอาคารสี่เหลี่ยมผืนผ้าก่ออิฐถือปูน หันหน้าไปทางทิศตะวันออก (เฉียงไปทางเหนือเล็กน้อย) สภาพทรุดโทรม ไม่ปรากฏให้เห็นรูปแบบศิลปกรรม หลังคาผุพังทั้งหมด วิหารส่วนท้ายมีต้นไม้ขึ้นปกคลุมหนาแน่น รากไม้บางส่วนได้ชอนไชเข้าไปในผนังอาคาร ส่วนฐานอาคารผุกร่อนและมีดินปกคลุมบางส่วนปูนฉาบและปูนก่อเริ่มหลุดร่อนจากความชื้น มีคราบราและตะไคร่เกาะจับอยู่เกือบทั่วทั้งโบราณสถาน 

มีช่องประตูทางเข้าทางด้านหน้า 2 ช่อง ทางเบื้องซ้ายและขวา ช่องหน้าต่างที่ด้านข้างด้านละ 5 ช่อง ปรากฏชิ้นส่วนของกรอบประตูหน้าต่างที่ทำจากไม้

ภายในอาคารมีการดัดแปลงต่อเติมโดยคนในปัจจุบัน คือสร้างหลังคาจากโครงเหล็กและสังกะสีคลุมทั้งภายในตัววิหาร ติดหลอดไฟและพัดลมเพดาน พื้นวิหารทำเป็นพื้นปูนและปูเสื้อน้ำมันเต็มทั้งพื้นที่ โดยพื้นวิหารครึ่งด้านท้ายที่ประดิษฐานพระพุทธรูปยกสูงกว่าพื้นด้านหน้า ปัจจุบันมีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ 5 องค์ พระสาวก 2 องค์ โดยองค์ประธานมีขนาดใหญ่ (อาจเป็นพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นภายหลัง) นอกจากนี้ ยังมีเสาไม้เก่า ซึ่งเป็นเสาของวิหารทั้งวางนอนและปักตั้งอยู่ภายในวิหาร โดยเสาที่ปักตั้งมีผ้าแพรหลากสีผูกอยู่เกือบเต็มทั้งเสา

ด้านหน้าและภายในวิหาร ชาวบ้านได้ตั้งกล่องรับบริจาคเพื่อทำนุบำรุงโบราณสถาน และมีดอกไม้ธูปเทียนสำหรับบูชาพระพุทธรูป

ผู้เรียบเรียงข้อมูล-ผู้ดูแลฐานข้อมูล

บรรณานุกรม

ข่าวที่เกี่ยวข้อง